บทที่ 146 ตามเขากลับบ้าน

เวอเรียน มอนท์ กลั้นลมหายใจและหดหัวเอนลงไปบนเบาะเหมือนเต่า อย่างไรก็ตาม ความกังวลเกี่ยวกับการเปิดเผยของเธอไม่มีความหมายมากมายกับฮีลตัน เนื่องจาก ฮีลตัน ฟัดด์ได้เห็นเธออย่างชัดเจน แต่เขาก็ไม่ได้หยุดการพูดคุยกับ เยฟตี้ เยลแมน เขาทำกับเธอเหมือนว่าเธอไม่มีตัวตน นั่นยิ่งทำให้เวอเรียนรู้สึกแย่มากขึ้น เจลลี่ บีน เม้มริมฝีปากเล็กของเธอ และขยิบตาให้กับเวอเรียน “มอนตี้ พ่อเห็นเราไหมคะ” เวอเรียนไม่ได้ตอบ เจลลี่ บีน ปีนขึ้นไปคุกเข่าที่เบาะของจัดแสดงแล้วมองไปที่โต๊ะที่ 32 ทันใดนั้นเอง เจลลี่ บีน ก็ร้องตะโกนเรียกว่า “พ่อ!” มันทำให้ เยฟตี้ เยลแมน เกิดอาการตกใจในทันที! เยฟตี้ หันหลังกลับมาเห็นใบหน้าเล็ก ๆ ที่ไร้เดียงสากำลังต้องมองเธออย่างอยากรู้อยากเห็น เยฟตี้ ตกตะลึงเล็กน้อยว่านั่นคือ ลูกสาววัยสามขวบที่ ฮีลตันพูดถึงใช่หรือไม่ “คุณฟัดด์ ทะ… เธอ…? ฮีลตันแนะนำเธอด้วยรอยยิ้มบาง “นี่คือลูกสาวของผม เจลบี่ บีน” เจลลี่ บีน วิ่งไปที่ฮีลตัน ในขณะที่เวอเรียนต้องการจะหยุดเธอไว้แต่ไม่ทันซะแล้ว เธอไม่ต้องการแสดงตัวตนในตอนนี้ ดังนั้นเธอจึงปล่อย เจลลี่ บีน ไป “พ่อคะ นี่แม่เลี้ยงคนใหม่ของหนูเหรอคะ?” ความรู