บทที่ 148 ผู้ชายดุร้าย

เวลาสามทุ่ม หลังจากอาบน้ําให้ เจลลี่ บีน พร้อมส่งเธอเข้านอนเรียบร้อย เธอก็เดินออกมาจากห้องของเด็กน้อย ทันทีที่เธอออกไป เธอก็วิ่งไปหาฮีลตัน เขารอเธอที่ประตูอย่างชัดเจน แต่เวอเรียนก็ไม่ได้สนใจเขาอย่างที่ควรจะเป็น เธอเม้มริมฝีปากแล้วพูดออกมาอย่างชัดถ้อยชัดคำ "ฉันอาบน้ําให้ เจลลี่ บีน เรียบร้อยแล้ว ตอนนี้ดึกแล้วฉันขอตัวกลับบ้าน" ในขณะที่พูด เธอหันหลังกลับและกำลังจะเดินออกไป แต่ฮีลตัสก็กุมข้อมือของเธอไว้อย่างแผ่วเบา ใบหน้าหล่อของเขาดูเศร้าหมอง นัยย์ตาดำคู่นั้นมองเธออย่างลึกซึ้ง “คุณดูแล เจลลี่ บีน เสร็จแล้ว ตอนนี้คุณก็ควรจะดูแลผมด้วย” "...คุณจะต้องให้ฉันดูแลอะไร?" เขาอายุ 32 ปี เขาต้องการการดูแลแบบไหน? เขาดูแลตัวเองไม่ได้เหรอ? เวอเรียนเห็นแววตาที่ลุ่มลึกและหม่นหมอง เธอพยายามจะหนี แต่แขนซ้ายของเขาจับเอวที่บอบบางของเธอไว้ และอุ้มเธอไว้อย่างทุลักทุเล "เอ๊ะ... วางฉันลงนะ" เธอกลัวว่าคนอื่นจะได้ยินเสียงเธอ เธอยังกลัวว่าฮีลตันจะอุ้มเธอด้วยมือข้างหนึ่งของเขา แล้วจะทําให้เธอล้มลงไป ไม่ทันตั้งตัวมือสองข้างของเธอก็โอบคอเขาไว้แน่น เธอพยายามดิ้นและกระซิบบอก "ปล่อยฉันลงเดี๋ยวนี้" เธอเห็นเขานิ