บทที่ 1176 มิอาจลืมเลือน 2

เครื่องบินแล่นออกจากรันเวย์อย่างราบรื่นก่อนจะทะยานขึ้นและบินสู่ท้องฟ้าอย่างรวดเร็ว แยนนี่นั่งข้างริมหน้าต่าง ดวงอาทิตย์ภายนอกฉายแสงผ่านปุยเมฆขาวส่องสว่างพราวตา แยนนี่เปิดกล่องดิ้นทองลายประณีต ข้างในมีของกระจุกกระจิกมากมายหลายชนิด แต่ละชิ้นมีข้อความกำกับอยู่ ทั้งรูปภาพของเขาที่ล่าแสงเหนือในแอนตาร์กติกา หิมะสีขาวจากดินแดนอาร์กติก เมล็ดพันธุ์กาแฟจากป่าดิชื้น เปลือกหอยลวดลายซับซ้อนจากชายหาด และสมบัติหายากอีกมากมาย แยนนี่ยิ้ม เธอนึกว่าคนอย่างเชนน์จะให้เธอเป็นแต่เครื่องเพชรเครื่องประดับ นี่เป็นครั้งแรกที่เธอได้เห็นของขวัญจากใจจากทั่วทั้งมุมโลกจริง ๆ เธอชอบมาก ๆ หญิงสาวเปิดสมุดบันทึกเล่มหนาของเขา แต่ละหน้า เขาเขียนข้อความติดต่อกันอย่างไม่เว้นช่องว่างด้วยปากกาหมึกซึมสีดำ ทั้งหมดคือจดหมายรักที่เขาเขียนขึ้นมาเพื่อเธอ ในสมุด— [ฉันอยากเจอเธอ ไม่ว่าเธอจะอยู่แห่งหนไหน จะผืนป่าไม้พงไพร หรือผืนเนินทราย หรือผืนนภาดาราที่ปลายขอบฟ้า จะผืนดินขจีหญ้า หรือผืนทะเลบนชายหาด หรือผืนหมอกอายในทุ่งยามเช้า ไม่ว่าแห่งหนใด ขออย่าได้เจอเพียงแค่ในฝัน แยนนี่ ฉันคิดถึงเธอจริง ๆ ] แยนนี่ยิ้มขอบตารื้น เธอยื่นมื