บทที่ 1177 เหตุฉุกเฉิน 1

แยนนี่สูดหายใจเข้าลึก เธอพยุงตัวเองกับหัวเตียงแล้วค่อย ๆ นั่งลงข้าง ๆ เธอติดต่อหาเฮนรี่ “สวัสดีค่ะเฮนรี่ คุณได้ข่าวอะไรเกี่ยวกับเชนน์บ้างรึยังคะ?” เสียงของเฮนรี่ดูร้อนรน “คุณผู้หญิงครับ ตอนนี้ผมอยู่ที่ชายแดนสวิตเซอร์แลนด์ครับ ผมใช้เส้นสายให้คนออกตามหาคุณชายเชนน์ให้แล้ว แต่ยังไม่มีอะไรคืบหน้าจนถึงตอนนี้เลยครับ คุณชายเชนน์ขึ้นไปบนเทือกเขาแอลป์เมื่อสี่สิบแปดชั่วโมงที่แล้วก่อนหิมะจะถล่ม” “คุณชายเชนน์กับคนอื่น ๆ คงจะกำลังปีนถึงจุดยอดสุดของยอดเขามงบล็อง ถ้าพวกเขาทำสำเร็จพวกเขาก็น่าจะกำลังลงจากเขาตอนที่เกิดหิมะถล่มลงมา” แยนนี่สะอึกอยู่ครู่หนึ่ง เสียงของเธอแหบพร่า “ถ้ามีอะไรคืบหน้า บอกกับฉันทันทีเลยนะ” “ได้ครับ คุณผู้หญิง ไม่ต้องเป็นห่วงครับ โชคเข้าข้างคุณชายเชนน์อยู่แล้ว พระเจ้าจะทรงอวยพรแก่เขา” ใช่แล้ว โชคมักเข้าข้างเชนน์เสมอ เขาจะต้องไม่เป็นไร พอพวกเขากำลังจะวางสาย แยนนี่ก็เอ่ยขึ้นมา “เฮนรี่” เธอลังเลสักพัก ก่อนจะเน้นยํ้าอย่างหนักแน่น “ไม่ว่าเขาจะเป็นหรือตาย เราต้องหาเขาให้เจอนะ” “ครับ คุณผู้หญิง” แยนนี่วางสาย เธอบีบโทรศัพท์แน่นขณะนั่งข้างเตียงจ้องมองนาฬิกาปลุกเรือนเล็กบนโต๊ะทำงา