บทที่ 1175 มิอาจลืมเลือน 1

พอพวกเขาเสร็จธุระและออกจากกองกิจการพลเรือน เชนน์เหลือบมองพื้นที่เขียวขจีใกล้ ๆ ข้างกันนั้นมีสวนสาธารณะที่เงียบสงบเปิดอยู่ “ฉันยังมีเรื่องที่ต้องบอกเธอ สวนสาธารณะนั่น เราเดินไปคุยไปกันเถอะ” “ได้” สวนสาธารณะช่วงต้นฤดูใบไม้ผลิ ต้นไม้และดอกหญ้าบางต้นยังไม่ผลิบานเต็มที่ ครึ่งหนึ่งของสวนยังดูเหมือนอยู่ในฤดูใบไม้ร่วง แต่อีกครึ่งหนึ่งกลับดูเขียวชอุ่มเต็มไปด้วยใบอ่อนที่กำลังเติบโต แยนนี่กับเชนน์เดินขนานเคียงข้างกันอยู่ในสวน บนเส้นทางที่ปูด้วยก้อนหิน อาทิตย์สาดส่องจ้า แสงแดดสะท้อนลงมาผ่านช่องว่างระหว่างร่มเงาต้นมะเดื่อ อากาศอบอวนไปด้วยความอุ่นของต้นฤดูใบไม้ผลิ เชนน์พูดขึ้นมา “ฉันรู้ตัวคนที่จัดฉากใส่ร้ายเธอเมื่อสองปีก่อนแล้ว เป็นคารากับมาเรีย” แยนนี่ไม่แปลกใจที่คาราเป็นหนึ่งในนั้น แต่กับมาเรียที่เป็นคนหยิ่งผยอง เกินคาดที่คนอย่างเธอจะลดตัวลงมาทำเรื่องแบบนี้ เชนน์มองแยนนี่ที่ดูจะสับสนเล็กน้อย “เธอสงสัยใช่ไหมว่าทำไมมาเรียถึงได้รวมหัวทำอะไรแบบนี้ด้วย? ฉันก็สงสัยพอ ๆ กันกับเธอนั่นแหละ ที่ผู้หญิงคนนั้นทำลงไปทุกอย่างก็เพื่อสตีเวน เฮย์เนส” สตีเวน เฮย์เนส แยนนี่ไม่เคยได้ยินชื่อนี้มาก่อน แต่ก็พอเ