บทที่ 1004 ฮึ่ม คุณเป็นพ่อที่ดีจริง ๆ

เช้าวันต่อมาหลังจากที่ฮิลลารีตื่นแล้ว เธอก็ออกไปร้านกาแฟกับเพื่อนสนิท ซินดี้ เกรย์ เธอไม่อยากอยู่บ้านแม้แต่นาทีเดียว วินสัน, ลีน่า และคารา กำลังทานอาหารเช้าด้วยกันบนโต๊ะอาหาร ฮิลลารีไม่ได้ทักทายหรือแม้แต่มองพวกเขาเลย เธอเดินผ่านโต๊ะอาหารตรงไปที่ประตู วินสันพูดด้วยความไม่พอใจ "ทำไมถึงทำตัวแบบนี้ตั้งแต่เช้าล่ะ สาวน้อย จะออกไปโดยไม่ทักทายพวกเราเลยหรือไง!" ฮิลลารีตอบอย่างเย็นชา "อรุณสวัสดิ์" เธอไม่ได้สนใจเขาเลย "นี่แก!" ลีน่าเห็นว่าวินสันกำลังโมโห เธอลูบหลังมือเขาเบา ๆ และส่งสายตาบอกเขาว่าห้ามโกรธ เพราะจะทำให้เสียแผน ลีน่าถามด้วยน้ำเสียงอ่อนโยน "จะไปไหนแต่เช้าเหรอ ฮิลลารี?" ฮิลลารีตอบเธอ "หนูต้องบอกคุณด้วยเหรอคะว่าจะไปไหน?" ลีน่ายังคงส่งยิ้มอบอุ่นให้ "ถึงเธอจะออกไปข้างนอก อย่างน้อยก็ควรกินข้าวเช้าด้วยนะ รู้หรือเปล่าว่าถึงเธอจะยังเด็ก ถ้าไม่กินข้าวเช้ามันก็จะไม่ดีต่อกระเพาะนะ" คาราทนฟังไม่ได้ เธอเม้มปากแล้วพูด "อย่าจู้จี้กับพี่เลยค่ะแม่ ยังไงพี่ก็ไม่ได้สำนึกบุญคุณกับความใจดีของแม่อยู่แล้ว" ฮิลลารีเดินออกไปโดยไม่หันกลับมามอง ลีน่าเตือนเธอ "ฮิลลารี เย