บทที่ 1003 ให้เธอแต่งงานกับชายสูงอายุ

เมื่อพวกเขาเข้ามาในห้องทำงาน วินสันทำหน้าทุกข์ใจ เขาเอามือไขว้หลังแล้วบอกเธอ "พ่อคุยกับป้าลีน่าแล้ว เราคิดว่ามันไม่ปลอดภัยถ้าลูกไปเรียนต่างประเทศ ลืมออกซ์ฟอร์ดซะเถอะ ใช่ว่าจะไม่มีมหาวิทยาลัยดี ๆ ในนอร์ท ซิตี้ ให้เรียนหรอกนะ มันก็ไม่ต่างกันเท่าไหร่ ถ้าเรียนมหาวิทยาลัยที่ติดอันดับในนอร์ท ซิตี้ เมื่อเทียบกับการไปเรียนต่างประเทศ" ฮิลลารีไม่ค่อยผิดหวังเท่าไหร่ เธอคิดไว้แล้วว่าวินสันไม่อยากให้เธอไปเรียนต่อต่างประเทศ เธอจึงถามเขาตรง ๆ "พ่อคะ ถ้าคาราเป็นคนที่ได้รับจดหมายแนะนำ พ่อจะให้เธอไปเรียนต่อต่างประเทศเหรอคะ?" วินสันตกใจ เขาเลิกคิ้วแล้วตอบ "เราคุยเรื่องของลูกกันอยู่นะ ทำไมถึงให้น้องสาวเรามาเกี่ยวด้วย? น้องยังเหลืออีกสองปีก่อนจะสอบวัดระดับม.ปลายนะ" มุมปากฮิลลารีกระตุก ไม่สงสัยเลยว่าเขากำลังเลี่ยงคำถาม ฮิลลารีเริ่มน้ำตาคลอและสูดน้ำมูก เธออ้าปากแต่ก็พูออะไรไม่ออก วินสันถามเธอ "ไม่พอใจอะไรหรือเปล่า?" ฮิลลารีมองเขาเป็นครั้งที่สี่และถามเขา "รู้ไหมคะ หนูสงสัยมาตลอดว่าหนูเป็นลูกแท้ ๆ ของพ่อหรือเปล่า พ่อคงไม่เชื่อว่าหนูเคยเอาเส้นผมของพ่อไปตรวจดีเอ็นเอ ไม่สงสัยเหรอคะว่าผลออกมาเ