บทที่ 821

"เป็นแบบนั้นได้อย่างไรกัน?” ทำไมจู่ ๆ ฉันถึงต้องตะโกนแบบนั้นออกมาตอนหลับด้วย?! ฉันถามด้วยความประหม่า “มีอีกไหมคะ?” “คุณตะโกนชื่อซีซาร์” ซีซาร์เป็นชื่อของสุนัขฉัน ตัวที่ฉันเคยเลี้ยงตอนเด็ก ๆ ฉันไม่ได้บอกเขาถึงเรื่องความฝันเมื่อวานนี้ ฉันเพียงอธิบาย “ซีซาร์เป็นสุนัขที่ฉันเคยเลี้ยงในอดีต” เขาตอบรับด้วยเสียงฮัม ก่อนจะตอบ “คุณผู้หญิง คุณวาดรูปดอกไม้ไว้ข้างดวงตาเหรอครับ? ที่จริงแล้ว คุณสามารถยกหางมันขึ้นได้อีกเล็กน้อยนะครับ” ความเห็นของเขาทำฉันทึ่ง “คุณรู้เรื่องการแต่งหน้าเหรอคะ? ยังไงคะ?” “ถ้าคุณยกปลายขึ้นอีกเล็กน้อย มันจะช่วยเสริมผิวหน้าของคุณ แต่ว่าอย่ามากจนเกินไปล่ะ เพียงเส้นบาง ๆ ก็เพียงพอ การแต่งหน้าแบบนั้นเหมาะกับความงามของคุณ” ชายคนนั้นพูดและนิ่งไป เขาจิบชาก่อนจะพูดต่อ “ผมเคยเป็นช่างแต่งหน้ามาก่อน แต่ทำงานได้เพียงปีเดียว และผมก็เคยเป็นเชฟ คนขับรถ และเรียนจิตวิทยาด้วย สามารถพูดได้เลยว่าชีวิตผมผ่านอะไรมามากมาย” ฉันถามถึงส่วนที่ทำให้ฉันสนใจ “คุณเคยเรียนจิตวิทยาเหรอคะ?” “อืม ผมเรียนอยู่แปดถึงเก้าปี ผมเป็นครูสอนจิตวิทยาและสอนบ้างเป็นครั้งคราว ถึงอย่างนั้น นั่นก็เป็นตอนที่ผมอยู่