บทที่ 822

”เขาชวนฉันดื่มชา แต่พวกเรากลับจบลงด้วยการคุยกันไปเรื่อยเปื่อย มาเถอะ ไปห้างซื้อของที่ชอบกัน” จุดประสงค์หลักของการไปห้างครั้งนี้ก็คือการไปซื้อของเล่นให้กับเหล่าเด็ก ๆ ที่บ้าน วันนี้ฉันขับรถมา เมื่อซัมเมอร์นั่งลงตรงเบาะโดยสาร เธอก็หยิบธนบัตรร้อยดอลล่าร์ขึ้นมาจากพื้น เธอพินิจมันอยู่พักใหญ่ก่อนจะถามฉันด้วยความสงสัย “แคโร ทำไมเธอถึงมีแบงค์ปลอมอยู่ในรถล่ะ?” ฉันหยิบธนบัตรมาจากมือเธอ “ของปลอมเหรอ?” ฉันตรวจสอบทั้งด้านหน้าและหลัง เมื่อวานนี้ฉันไม่ได้ตรวจสอบให้ชัดเจน เมื่อดูอีกครั้ง มันก็คือเงินปลอมจริง ๆ ‘ลูคัส มอร์’ มันถูกเขียนไว้ที่มุมล่างขวา มันคือธนบัตรที่ชายคนนั้นให้ฉันมา ทำไมเขาถึงให้แบงค์ปลอมกับฉัน? ฉันจำได้แล้ว เขาบอกว่าเขาขึ้นภูเขาไปเพื่อเยี่ยมเยียนและเคารพเพื่อนเก่า บางทีเขาอาจมองเห็นไม่ชัดในตอนกลางคืน และให้เงินปลอมที่มีชื่อของเขาเขียนอยู่มา อย่างไรก็ตาม ทำไมเขาถึงตั้งใจเขียนชื่อของเขาลงไปกันล่ะ? ในใจฉัน ฉันรู้สึกได้ว่าเขาเป็นคนแปลก ๆ! ฉันโยนเงินปลอมออกไปนอกหน้าต่าง และพูดขึ้น “เมื่อวานนี้ ฉันไปเจอคน ๆ หนึ่งบนภูเขา และเขาก็ทิ้งมันเอาไว้ ช่างมันเถอะ ขับรถไปห้างกันก่อนดีกว่า”