บทที่ 78

ใบหน้าสวยเปลี่ยนเป็นบึ้งตึงขึ้นมาทันที แคโรรู้สึกโมโหจนแทบอยากจะตะโกนใส่หน้าร่างสูง ฉันจ้องดิกสันตาเขม็ง ร่างสูงมองดูท่าทางฮึดสู้ของฉันก่อนยกยิ้ม “ดูสีหน้าคุณตอนนี้สิ นี่ผมยังไม่ได้ทำอะไรเลยนะ?” ฉันพยายามควบคุมความหงุดหงิดนั้นไว้ “ออกไปซะ” ร่างสูงยังคงเมินเฉยต่อคำพูดของฉัน ใบหน้าหล่อเหลาโน้มเข้ามาใกล้อีกครั้งพลางกดจูบลงบริเวณข้างแก้ม “ขอโทษนะ ผมควบคุมตัวเองไม่ได้จริง ๆ” ดิกสันพยายามอธิบายให้ฉันเย็นลง ภายในห้องปกคลุมไปด้วยความเงียบอีกครั้งเมื่อชายหนุ่มลุกเดินออกไป แคโรมองออกไปยังนอกของผนังกระจกใสนี่ ก่อนจะเห็นแผ่นหลังกว้างของเขาหยุดยืนอยู่ใกล้ ๆ สระว่ายน้ำ เนื่องจากการจัดวางของตัวห้องที่หันออกไปยังวิวริมสระ ทำให้ฉันเห็นอากับกริยาของเขาได้อย่างชัดเจน ดิกสันเอนตัวลงกึ่งนั่งกึ่งนอนบนเก้าอี้ริมสระ พลางหยิบบุหรี่ออกมาจุด เขาหยิบมันออกมาจากกล่องอีกสองสามมวน ก่อนจะบี้มันกับโต๊ะราวกับคนสติเลื่อนลอย มองจากด้านหลังแบบนี้ ร่างนั้นดูเหมือนชายผู้โดดเดี่ยวคนหนึ่ง และมันเหมือนกันภาพเดียวกับที่เธอเห็นเมื่อคืนก่อน ร่างบางหมุนตัวกลับมาเพื่อพยายามข่มตานอนอีกครา เปลือกตาบางปิดลงพร้อมกับร่างกา