บทที่ 79

“มันหิวเหรอ?” ฉันถามอีก ตอนนี้ระหว่างดิกสันกับฉันมีเพียงหน้าต่างกั้นเท่านั้น ฉันจะเดินออกไปคุยกัยเขาตรง ๆ เลยก็ได้ แต่ก็ไม่กล้าพอ แคโรไม่รู้ว่าตัวเองกำลังคิดอะไรอยู่ แค่รู้ว่าเธออาจจะใจอ่อนได้ถ้าก้าวเท้าออกไป ดิกสันตอบกลับมา “ไม่หรอก มันพึ่งกินปลาในสวนหลังบ้านไปเองมั้ง” “อ๋อ ในสวนมีปลาเยอะขนาดนั้นเลยเหรอ?” ฉันรู้ว่าคำถามแบบนั้นอาจจะดูไร้สาระ แต่ฉันแค่อยากจะพูดคุยกับเขาดี ๆ แบบนี้ และโชคดีที่เขาไม่ได้เมินเฉย “มันมีแต่ปูต่างหาก” ปูเหรอ... เขาเลี้ยงพวกมันไว้เพื่อ เกวน เวิร์ท เหรอ? เขาพา เกวน เวิร์ท มาที่นี่บ่อย ๆ หรือเปล่า? ‘โอ้’ แคโรไม่รู้ตัวเลยตัวเองว่าตอบกลับไปด้วยน้ำเสียงที่ผิดหวังและแผ่วเบาขนาดไหน พลางหลุดปากพูดสิ่งที่คิดอยู่ออกไป “เกวน เวิร์ท เคยพูดว่าเธอชอบกินปู” มือหนาชะงักพลันหยุดลูบกลุ่มขนสีส้มตรงหน้า ดิกสันถอนหายใจเล็กน้อยก่อนอธิบาย “ผมไม่เคยพาเธอมาที่นี่ และไม่ได้เลี้ยงมันไว้ให้เธอ” “งั้นเพื่อใคร?” ฉันถามกลับอย่างลืมตัว ดิกสันค่อย ๆ เบนสายตามามองฉัน การกระทำแบบนั้นทำให้ฉันยิ้มฝืน “อย่าบอกนะว่าเพื่อฉันน่ะ ฉันเกลียดปูที่สุด” “อะไรนะ?” ดิกสันอึ้งไป เห็นแบบนั้นฉันจ