บทที่ 677

ฉันถามเขากลับไปด้วยความสงสัย “พวกเขาคือใครเหรอ?” วอลเลซยกยิ้มขึ้นเเต่ไม่ได้พูดอะไรกลับมา เขามีท่าทางร่าเริงอย่างกับเด็กน้อย เเละความเศร้าเสียใจจากการจากไปของเเม่พวกเราก็หายไป มันเหมือนกับว่าเขาได้เกิดขึ้นมาใหม่อีกครั้ง! วอลเลซรออยู่ที่หน้าประตูระหว่างที่ฉันเปลี่ยนเสื้อผ้า หลังจากฉันเปลี่ยนชุดเสร็จ เขาก็จูงมือฉันเดินลงไปชั้นล่างด้วยความเร่งรีบ ฉันเห็นเเซคคารี่กำลังยืนเฝ้าโลงศพเเม่ของฉันอยู่ตรงโถงทางเดิน! เขาพยักหน้าให้ฉันตอนที่เขาเห็นฉันเดินลงมาชั้นล่าง ฉันชี้ไปที่วอลเลซเเล้วพูดเเเบบไม่ออกเสียง “เขาบอกว่าเขาจะพาฉันไปพบกับคนกลุ่มหนึ่ง แล้วฉันก็ไม่รู้ว่าพวกเขาคือใคร ฉันขอไปพบพวกเขาก่อนนะคะ” ฉันไม่รู้ว่าเเซคคารี่จะเข้าใจสิ่งที่ฉันพูดไหม เเต่วอลเลซก็พาฉันออกมาจากปราสาท เขาถามคนรับใช้ตอนที่เขาพลาดกับคนพวกนั้น “พวกเขาอยู่ไหนล่ะ?” “พวกเขาเพิ่งจะจากไปไม่กี่นาทีก่อนนี้เองครับ” สีหน้าของวอลเลซดูกังวลขึ้นมาเล็กน้อย เขารีบหยิบร่มจากมือของคนรับใช้เเล้วจูงมือฉันวิ่งข้ามสวนขนาดใหญ่ ฉันหยุดหอบหายใจตอนที่เรามาถึงตรงทางเข้าของปราสาท เเละเห็นว่าคนคู่หนึ่งกำลังเดินขึ้นรถพร้อมกับลูกของพวกเขา วอลเลซ