บทที่ 646

แซคคารี่ออกจากห้องพักไป ฉันเริ่มรู้สึกหิวขึ้นมา เเต่น่าจะมีร้านอาหารไหนเปิดในตอนเที่ยงคืนกันนะ? ฉันไม่แน่ใจจึงอดทนรอที่ห้องพัก สามสิบนาทีหลังจากนั้น แซคคารี่ก็ปรากฏตัวขึ้นอีกครั้งพร้อมกับกล่องสีฟ้าอยู่ที่มือขวา เเละนมอีกหนึ่งแก้วที่มือซ้ายของเขา เขาส่งนมมาให้ฉัน ฉันรู้สึกได้ว่ามันยังคงอุ่นอยู่ เเละในตอนที่ฉันกำลังจะเปิดฝาเพื่อจิบมันนั้น ฉันก็เห็นเขาเปิดกล่องอาหาร มันคือซุปซี่โครงหมูตุ๋นกับข้าวเปล่าอีกหนึ่งถ้วย แซคคารี่เทซุปลงบนข้าวแล้วส่งมาให้ฉัน ฉันคืนแก้วนมกลับไปให้เขา เเล้วรับข้าวมาทานจนหมดในสองนาที เห็นฉันรีบกลืนข้าว เขาจึงถามขึ้น “เธอหิวขนาดนั้นเลยเหรอ?” ฉันส่งชามกลับไปให้เขา “ใช่ ฉันยังไม่ได้กินอะไรเลยทั้งวัน! มีแค่ดื่มนมไปหนึ่งเเก้วเมื่อตอนบ่ายนี้ ขอข้าวอีกชามได้ไหม?” แซคคารี่ส่งข้าวที่เหลืออีกครึ่งชามมาให้ฉัน หลังจากทานเสร็จ ปากของฉันก็เคลือบไปด้วยน้ำมัน แซคคารี่จึงยื่นทิชชู่มมาให้ฉันเเล้วบอก “เช็คปากหน่อย” ฉันรับทิชชู่มาเช็ดตรงมุมปาก แซคคารี่เก็บกล่องอาหารแล้ววางไว้ข้าง ๆ หลังจากนั้น เขาก็พูดขึ้นอย่างใจเย็น “นอนพักต่อเถอะ ค่อยกลับบ้านตอนเช้า” แซคคารี่คนนี้ช