บทที่ 487: ไม่มีการหันกลับ

หัวใจของ เพสลีย์ จมลงเมื่อเธอฟื้นคืนสติทั้งหมดหลังจากที่เธอขึ้นรถ แม้ว่า เพสลีย์ จะเป็นใบ้จริงๆ แต่เธอก็ยังคงรู้ว่าสิ่งที่เกิดขึ้นที่นั่นไม่ใช่เรื่องจริงหลังจากเห็นรูปลักษณ์ที่น่ากลัวบนใบหน้าของ ฮาร์ดี้ เธอต้องเข้าใจผิดว่าชายอีกคนเป็น วิลเลียม และโยนตัวเองใส่เขาอย่างไร้ยางอาย เธอต้องเข้าใจผิดว่าชายอีกคนเป็น วิลเลียม และโยนตัวเองใส่เขาอย่างไร้ยางอาย เมื่อนึกถึงมันเธอยังคงรู้สึกถึงความรู้สึกในปากของเธอ เพสลีย์ รู้สึกขยะแขยงดื่มน้ําหนึ่งขวดทันทีเพื่อล้างออก อย่างไรก็ตามเธอไม่สามารถกําจัดความรู้สึกรังเกียจได้ไม่ว่าเธอจะล้างปากกี่ครั้งก็ตามแต่ เธอพึมพําว่า "ฮาร์ดี้ เกิดอะไรขึ้น?" "พี่จะรู้ได้ยังไงฒ" ฮาร์ดี้ ยังคงเดือดดาลด้วยความโกรธ "ตอนนี้เรากําลังจะกลับกันแล้ว!" เมื่อรู้ว่าคืนนี้เธอยุ่งเหยิงไปหมดแล้ว เพสลีย์ ก็ถามด้วยน้ําเสียงแหบแห้งว่า "แน่นอนว่าต้องมีวิธีแก้ไขได้?" "วิธีแก้ไขเหรอ? อย่างไรล่ะ? เธอรู้ไหมว่าเธอทําอะไรลงไปบ้าง?!" ฮาร์ดี ตะโกน ความโมโหบนใบหน้าที่หล่อเหลาของเขาทําให้ ทาลิธา หวาดกลัว เธอไม่ได้มีไหวพริบเร็วเท่า เพสลีย์ และคนแรกที่เธอเห็นหลังจากที่เธอฟื้นคืนสติคือ ฮาร์ดี้ ดังนั้