บทที่ 389: ลูเซี่ยนไม่ได้ธรรมดาอย่างที่เราเห็น

อาร์เชอร์ตกใจมาก "ใครปล่อยให้เขาจากไป เขาไปไหน?" "ที่นั่นพวกเขากำลังระวังมาก ผมไม่สามารถหาข้อมูลเพิ่มเติมได้" เลมอนต์พลางนั่งลงบนที่นั่ง "ผมเดาว่ามันมีส่วนเกี่ยวข้องกับคุณวิลเลียม เพราะโรนัลด์หายตัวไปไม่กี่ชั่วโมงหลังจากที่คุณวิลเลียมไปเยี่ยมเขา ไม่อย่างนั้นก็ไม่มีคําอธิบายอื่นอีกแล้ว" "ทําไมเขาถึงอยากทําแบบนั้น" อาร์เชอร์ขมวดคิ้ว เขาคิดไม่ออกว่าทําไมวิลเลียมถึงช่วยโรนัลด์ออกจากการควบคุมตัว "วาเลเรียรู้เรื่องนี้ไหม" "เธอไม่รู้แน่นอน เธอเกลียดความกล้าของโรนัลด์และรอให้เขาถูกลงโทษ ถ้าเธอรู้ว่าคุณวิลเลียมได้ช่วยโรนัลด์ให้รอดพ้นจากการโทษของเขา เขาจะต้องเผชิญกับความโกรธเกรี้ยวของเธออย่างแน่นอน" เลมอนต์ตอบ เขาก็ไม่เข้าใจว่าทําไมวิลเลียมถึงทําอย่างนั้น "ประธานแซนเดอร์ส คุณคิดว่าคุณวิลเลียมทําสิ่งนี้โดยเจตนาเพราะเขาขมขื่นเกี่ยวกับการเลิกรากับวาเลเรียหรือไม่" อาร์เชอร์ไตร่ตรองอยู่ครู่หนึ่งก่อนตอบว่า "พฤติกรรมของวิลเลียมมันแปลกมากจริงๆ คุณแน่ใจหรือว่าเขาเลิกกับวาเลเรีย?" "เอ่อ คุณบราวน์ได้เตือนผมว่าอย่ายุ่งในเรื่องส่วนตัวของเธอ ดังนั้นผมจึงไม่กล้าที่จะถามเธอ ผมเดาว่าพวกเขาเลิกกันโดยตัดสินโดยวิธี