บทที่ 388: ฝันให้ไกล หวังให้สูง

ไม่นานหลังจากที่มาร์คัสจากไปเรย์มอนด์หน้าซีดเซียวก็เข้าไปในห้องชุดประธานและเขาก็ทรุดตัวลงบนโซฟามองเกือบครึ่งตาย วิลเลียมตกใจเดินไปหาเขาและเขยิบเบา ๆ "มีอะไรผิดปกติ? หลานป่วยหรือเปล่า?" "ผมสบายดี ผมไม่รู้ว่าผมถึงไม่เป็นที่ต้องการจนถึงวันนี้" "เกิดอะไรขึ้นบนโลกใบนี้" เรย์มอนด์คร่ําครวญว่า "พ่อของผมบอกว่าฉันเป็นคนขี้อายกับเขาและอยากให้ผมไปต่างประเทศทันที เขายังบอกว่าเขาจะไม่ทิ้งเงินไว้ให้ผม ปรากฎว่าผมเป็นเพียงผลผลิตของแผนการที่ซับซ้อนและเขาได้วางแผนเพื่อกําจัดฉันนับตั้งแต่ที่เขารู้ถึงการมีอยู่ของฉัน มันไร้สาระที่การดํารงอยู่ของฉันได้กลายเป็นที่มาของความคับข้องใจต่อเขา!" วิลเลียมไม่รู้ว่าจะตอบสนองต่อสิ่งนั้นอย่างไร เขาสามารถจินตนาการได้ว่าเรย์มอนด์ต้องเจ็บปวดอย่างสุดซึ้งเพียงใดจากการประกาศโดยตรงของอาร์เชอร์เกี่ยวกับความเกลียดชังของเขาที่มีต่อสะวันนาและตัวเขาเอง เรย์มอนด์เป็นผู้บริสุทธิ์ในกรณีนี้ และอาร์เชอร์ก็ทำมากเกินไปด้วยการลงโทษเรย์มอนด์สําหรับสิ่งที่สะวันนาทําผิด วิลเลียมต้องการพูดอะไรบางอย่างเพื่อปลอบโยนเรย์มอนด์ แต่เขาไม่รู้ว่าจะทําอย่างไร เขาค่อนข้างสรุปว่าเฮย์เดนไม่ชอบเขาเมื่อเฮย์