บทที่ 209: ใช้ความสามารถของเธอ

ลูคัสกระสับกระส่าย เขาหยุดมองไปมาระหว่างวาเลเรียกับวิลเลี่ยมไม่ได้ ทั้งสองราวคนราวกับว่าพวกเขาติดกันไว้ด้วยกาว ไม่กี่ชั่วโมงหลังจากเครื่องบินขึ้น วาเลเรียก็หลับไป สังเกตเห็นว่าวิลเลียมเอาผ้าห่มมาห่มวาเลเรียอย่างอ่อนโยน จากนั้นเขาก็จับวาเลเรียไว้ในอ้อมแขนของเขา และจ้องมองเธออย่างตั้งใจ วิลเลี่ยมอ่อนโยนมากกับวาเลเรีย ซึ่งเป็นสิ่งที่ลูคัสไม่เคยคาดคิดมาก่อน ลูคัสคิดกับตัวเองว่า ดูเหมือนว่าวิลเลี่ยมจะเพ้อฝันถึงวาเลเรียจริงๆ วิลเลียมยังคงกอดวาเลเรียไว้ในอ้อมแขนของเขา วิลเลียมถามเบา ๆ ว่า"คุณไม่ยอมรับเธอเช่นเดียวกับพ่อของผมไหม?" "ไม่ครับ คุณวิลเลียม! ผมจะไม่ยอมรับเธอได้อย่างไร!" ลูคัสตอบอย่างเร่งรีบ เขาตระหนักดีว่าเขายืนอยู่ที่ใด ไม่ว่าเฮย์เดนจะปฏิบัติต่อเขาอย่างไร ลูคัสก็เป็นแค่คนรับใช้ และวิลเลี่ยมเป็นลูกชายของเฮย์เดน มันไม่ใช่เรื่องของลูคัสที่จะมีความเห็นต่อคนที่วิลเลี่ยมชอบ "แล้วคุณรู้ไหมว่าทําไมพ่อของผมไม่ชอบเธอ? เธอเป็นผู้หญิงที่อ่อนน้อมและน่ารัก เมื่อเธอไม่รู้ว่าผมเป็นใคร วาเลเรียจํานําเครื่องประดับทั้งหมดของเธอมาช่วยผม เธอทํางานเพื่อจ่ายให้ผม และเธอยังเรียนรู้ที่จะทําอาหารให้ผม ผมไม่ค