บทที่ 210: ไม่สามารถยอมแพ้ได้

"ช่วยด้วย! ช่วยฉันด้วย ได้โปรด!" เธอสั่นอย่างควบคุมไม่ได้เพราะเธอต้องหวาดกลัวมาก "คุณแอนโธนี่?" ลูคัสร้องออกมาด้วยความประหลาดใจ โดยไม่ลังเลเขาเปิดประตูและลงจากรถ ขณะเดียวกันวิลเลียมลืมตาขึ้นเมื่อได้ยินคําอุทานของลูคัส ในตอนแรกเขาจะยังคงหลับไปเรื่อย ๆ เพราะเป็นอุบัติเหตุเล็กน้อย ปรากฎว่าเพสลีย์เป็นผู้หญิงที่หัวกระเซิงที่หยุดรถ เมื่อรู้ดังนั้นวิลเลี่ยมตกใจมาก เขาจึงลงจากรถ เพสลีย์ดูไม่เหมือนสาวน้อยที่ดูดีและสง่างามอย่างที่ควรจะเป็น ผมและเสื้อผ้าของเธอยุ่งเหยิงและแม้แต่รองเท้าของเธอก็หายไป เมื่อเธอเห็นวิลเลียมเธอพุ่งเข้าหาเขาและกอดเขาอย่างอ้อนวอนว่า"คุณฮาวเวิร์ดเวิร์ด! โปรดช่วยฉัน!" "เกิดอะไรขึ้น" วิลเลียมถามอย่างแข็งขัน เขาไม่ได้คาดหวังว่าเพสลีย์จะจับเขาไว้ เขาไม่ชินกับการถูกผู้หญิงคนอื่นจับตัวไว้แบบนี้ เขาต้องการที่จะผลักเพสลีย์ออกไป แต่เธอกระชับแขนของเธอรอบตัวเขาในขณะที่เธอยังคงสั่น "มีคนปล้นฉัน! พวกเขาปล้นฉันด้วยมีด... และพวกเขาเอาข้าวของทั้งหมดของฉันไป! ฉันหนีออกมาได้ แต่คนที่มากับฉันยังอยู่ที่นั่น คุณฮาวเวิร์ดโปรดช่วยพวกเขา!" "ไปดูซิ!" วิลเลียมทําท่าทางกับบ๊อบบี้ เขาทำตามวิลเลี่ยมโด