บทที่ 1437

มีโดว์รู้สึกมองฟรานซิสโดยไม่รู้ตัวเมื่อเธอรู้สึกว่าเขาจ้องมองเธออย่างเย็นชา สีหน้าของเขาเย็นชาและไม่มีร่องรอยของรอยยิ้มบนใบหน้าของเขา เมื่อเมโดว์รู้สึกถึงการดูถูกของฟรานซิสที่มีต่อเธอใบหน้าของเธอก็แข็งทื่อและมุมปากของเธอกระตุก ชวนชมสัมผัสได้ถึงการจ้องมองที่ไม่เป็นมิตรของเขาเช่นกัน และหัวใจของเธอก็เต้นไม่เป็นจังหวะ เป็นเรื่องธรรมดาที่เธอจะรู้ว่าฟรานซิสเป็นใคร และเธอรู้ว่าเขาไม่ใช่คนที่เธอสามารถยั่วยุได้ ชวนชมไม่กล้าสบตาฟรานซิส เธอจึงก้มศีรษะลงและหลีกเลี่ยงเขา ดร. สมิ ธ คํานึงถึงทั้งหมดนี้ในสายตาของเขา ฟรานซิสขอบคุณเขาและมองทุ่งหญ้าและชวนชมแบบนั้น เขาพยายามช่วยเขาหรือไม่? มันน่าสนใจจริงๆ ฟรานซิสจะยังขอบคุณเขาอยู่ไหมถ้าเขารู้ว่าเขาทําอะไรกับเอเวลินระหว่างการผ่าตัด? ดร. สมิธมีรอยยิ้มบนใบหน้าเมื่อนึกถึงเรื่องนี้และพูดอย่างสุภาพว่า "คุณสุภาพเกินไป Miss Gurney เป็นคนไข้ของฉันและฉันดูแลเธอเหมือนพ่อแม่ นี่คือสิ่งที่แพทย์ทุกคนควรทําเพื่อผู้ป่วย ไม่ต้องกังวล คุณเกอร์นีย์ คุณสามารถมาหาฉันโดยเร็วที่สุดหากมีอะไรเกิดขึ้นกับหลานสาวของคุณ ฉันจะรับผิดชอบคนไข้ของฉันทุกคนจนถึงที่สุด" ฟรานซิสพยักหน้าและพูด