บทที่ 1436

เมโดว์ไม่ได้อยู่ในห้องตรวจอีกต่อไป เธอทิ้งโทรศัพท์มือถือไว้และตั้งใจจะเพิกเฉยต่อชวนชม หมอพยายามคุยกับชวนชม แต่เธอเสแสร้งเกินไป เธอยังคงตะโกนต่อไปจนหมอหมดความอดทน "คุณหญิง คุณต้องการเช็คเท้าของคุณหรือไม่? ฉันยุ่งมากและมีผู้ป่วยจํานวนมากรออยู่ข้างนอก คุณสามารถออกไปได้ถ้าคุณไม่ต้องการให้ฉันตรวจอาการบาดเจ็บของคุณอย่าใช้เวลาของฉัน" ชวนชมโกรธมากจนตะโกนใส่หมอว่า "คุณเป็นใคร? ใครทําให้คุณกล้าพูดกับคนไข้แบบนี้? ฉันสามารถยื่นเรื่องร้องเรียนและทําให้คุณตกงานได้!" หมอก็มีอารมณ์เช่นกันและเขาไม่เคยทํางานมาก่อน ถ้าไม่ใช่เพราะโรงพยาบาลมีกฎที่ห้ามไม่ให้เขาโต้เถียงกับคนไข้ เธอต้องการบ่นเกี่ยวกับเขาหรือไม่? เธอรู้หรือไม่ว่านี่คืออาณาเขตของเขา? เขาสามารถทําให้ชีวิตของเธอง่ายขึ้นหรือยากขึ้นตามที่เขาต้องการ และเธอไม่สามารถทําอะไรได้นอกจากอดทนต่อความเจ็บปวด หมอพยายามระงับความโกรธและขอโทษด้วยรอยยิ้มที่ใจดี "ฉันขอโทษ ฉันรีบร้อน ฉันจะตรวจสอบคุณอย่างช้าๆ" เขาขอโทษอย่างสุภาพ ชวนชมคิดว่าเธอได้เปรียบ แต่เธอไม่รู้ว่าความทุกข์ทรมานของเธอเพิ่งเริ่มต้นขึ้น หมอเคยสุภาพกับเธอมากมาก่อน และเขาก็แตะเท้าที่บาดเจ็บของเธอเบา ๆ