บทที่ 2198

ใบหน้าของศิษย์ทั้งเจ็ดของสำนักวายชนม์เป็นสีดำราวกับถ่านหิน เฟนด์จ้องไปที่แฟรงก์อย่างพูดไม่ออกและเกิดคำถามว่าสมองของเขาได้รับการกระทบกระเทือนอะไรมาหรือเปล่า ดูเหมือนว่าเขาพร้อมที่จะทำให้ทุกคนโมโหได้เสมอหากเขาอยากที่จะอวดอ้างตัวเอง เอดริกวางมือบนไหล่ของแฟรงก์ทันทีแล้วกระซิบว่า “นายบ้าไปแล้วหรือไง พวกเขามีกันเจ็ดคนและดูเสื้อผ้าพวกเขาสิ! พวกเขาทุกคนล้วนมาจากสำนักวายชนม์! แล้วมาดูที่ฝั่งเราสิ พวกเราทั้งห้ามาจากสำนักที่แตกต่างกัน และและยังไม่รวมว่าเฟนด์อยู่เพียงขั้นกลางของระดับแรกกำเนิดเท่านั้น! ถ้าคนพวกนี้คิดจะฆ่าเรา เราไม่มีสิทธิ์คิดว่าจะรอดชีวิตเลยด้วยซ้ำ!” “อย่ามาขี้ขลาดแบบนี้ได้ไหม? เคยมีใครปฏิบัติกับคุณแบบนี้เหรอ คุณไม่ได้ยินหรือว่าเมื่อกี้พวกเขาถามเรายังไง? มันจะปล่อยพวกเราไปง่าย ๆ เหรอ? คุณกลัวพวกเขา แต่ผมไม่กลัว เพราะผมรู้ว่าตัวเองเข้มแข็งขนาดไหน! แม้ว่าศิษย์ของสำนักระดับสี่จะทรงพลัง แต่พวกเราศิษย์เผ่าปฐมหายนะก็ไม่ได้ฝีมือแย่เช่นกัน” แฟรงก์กล่าวอย่างเมินเฉย ทุกคนยกเว้นแฟรงก์หน้าเขียวหลังจากได้ยินแบบนั้น ในขณะที่เฟนด์แทบจะหัวเราะออกมา 'ว้าว เขามั่นใจในตัวเองจริง ๆ ฉันล่ะสงสัยสุด ๆ