บทที่ 2197

รังสีที่รุนแรงของชายสวมหน้ากากถูกยับยั้งไว้เล็กน้อยหลังจากที่เขาตกลงบนพื้นอีกครั้ง “ต้องให้ฉันพูดอีกครั้งไหม? เลือกเอาว่าจะไสหัวไปให้พ้นหรือจะตายอยู่ที่นี่ ถ้าพวกนายทุกคนคิดจะอยู่ที่นี่ก็จะไม่มีใครรอดไปได้ทั้งนั้น!” ทันทีที่เขาพูดจบ เขาก็ก้าวไปข้างหน้าอีกสิบก้าว และรังสีที่น่าเกรงขามก็ปะทุออกมาจากร่างกายของเขา พวกเขายังคงรู้สึกได้ถึงรัศมีที่รุนแรงอย่างชัดเจนแม้ว่าจะอยู่ห่างจากเขาหลายสิบหลาก็ตาม เฮลธ์ถอยหลังไปครึ่งก้าวโดยไม่รู้ตัว แต่แล้วเขาก็บังคับตัวเองก็เอากลับมาครึ่งก้าวราวกับว่าเขาไม่ต้องการให้ชายสวมหน้ากากทำตัวเหนือกว่าได้ คิ้วของเอดริกขมวดแน่น และเขากวาดสายตามองไปทั่วศิษย์ของสำนักวายชนม์ทุกคน จากนั้นเขาก็มองดูสมาชิกในกลุ่มของเขาและในที่สุดก็เอ่ยปากออกมาว่า “ศิษย์พี่เฮลธ์ อย่าหุนหันพลันแล่น คุณก็รู้ดีนี่ว่าสมาชิกจากสำนักวายชนม์ไม่ใช่คนที่จะรับมือได้ง่ายสักคน ลืมเรื่องมารยาทและศีลธรรมไปก่อนเถอะ แค่ดูก็รู้แล้วว่าคนพวกนี้อยากจะได้หญ้าวิญญาณและแก่นวิญญาณงูเหลือมเก้าเล็บจนแทบคลั่ง อย่าไปสู้กับพวกเขาแล้วรีบออกไปกันเถอะ…” ใบหน้าของเฮลธ์ดูน่ากลัวยิ่งขึ้นเมื่อได้ยินเช่นนั้น แฟรงก์หันหน้