บทที่ 1207

“เฮ้ เรื่องนั้นฉันไม่คิดมากหรอกเพราะฉันไม่ใช่คนแบบนั้น!” เฟนด์ยิ้มบาง ๆ หนุมตัวกลับ แล้วเดินออกมา ความประหลาดใจแวบผ่านเข้ามาในดวงตาของไดอาเนียลล่าขณะที่เธอมองเงาของเขาลับหลังไป มีผู้ชายหลายคนสนใจในรูปลักษณ์ของเธอ อัจฉริยะหลายคนจากตระกูลคาเบลโลและจากตระกูลอื่น ๆ ต่างหวั่นไหวเมื่อได้เจอเธอ ถ้าผู้ชายคนนี้ไม่ใช่โจร ตามตรรกะแล้ว อย่างน้อยเขาก็น่าจะถามชื่อหรือแสดงท่าทีสนใจเธอออกมาบ้าง แต่เขากลับหันหลังกลับและเดินออกไปเลย เธอจึงรู้สึกไม่พอใจ เธอรีบวิ่งตามเขาไป “นี่ คุณจะไม่อยากรู้หน่อยเหรอว่าฉันชื่ออะไร?” เธอพูดกับเฟนด์ เฟนด์หันไปมองเธอ “ทำไมผมต้องอยากรู้ด้วยล่ะ?” เขาตอบอย่างไม่ใส่ใจ “ฉัน...” ไดอาเนียลล่าโกรธจัด ผู้ชายคนนี้ช่างไม่รู้อะไรเลย เขาไม่คิดจะแสดงท่าทีสนใจผู้หญิงที่งดงามแบบเธอบ้างเลยเหรอ? เธอกลอกตาใส่เขา “ฉันไดอาเนียลล่า” เธอพูด “แล้วคุณล่ะ?” “อ๋อ ผมชื่อเฟนด์!” หลังจากที่พูดจบ เขาก็เดินออกไปเลย ในเวลานี้ สมาชิกตระกูลวู๊ดกำลังจัดการกับสมบัติที่ยึดได้จากศัตรูแล้วเก็บไว้เป็นของที่ได้รับจากชัยชนะของพวกเขา “นายน้อย นี่เป็นสมบัติล้ำค่า คุณต้องรับมันไว้นะ!” ผู้อาวุโสลำดับที่หนึ