บทที่ 1206

เฟนด์ไม่สนใจเลยสักนิดแม้ว่าคุณหนูลำดับที่สามของตระกูลคาเบลโลจะตกลงมาอย่างแรง เขายังคงเดินตรงไปหาเธอและตวัดดาบไปที่เธอ “ไม่ อย่านะ!” คุณหนูลำดับที่สามของตระกูลคาเบลโลคิดว่านี่คงเป็นวันสุดท้ายของเธอ คิ้วของเธอขมวดเข้าหากัน เธอหลับตาลงและตะโกนออกมาสุดแรง ฟุ่บ! น่าเสียดายที่คุณหนูลำดับที่สามของตระกูลคาเบลโลเข้าใจผิด เฟนด์ตวัดดาบในมือของเขา วินาทีต่อมา เชือกที่มัดเธอไว้ก็ขาดออก ไม่นานคุณหนูลำดับที่สามของตระกูลคาเบลโลก็รู้สึกว่าเชือกที่มัดอยู่นั้นเหมือนจะคลายออก เธอจึงลืมตาขึ้นข้างหนึ่งเพื่อแอบดู ซึ่งเฟนด์ก็ได้ตัดเชือกไปแล้ว “คุณ... คุณไม่ได้จะฆ่าฉันเหรอ?” คุณหนูลำดับที่สามของตระกูลคาเบลโลถอนหายใจอย่างโล่งอก แต่ไม่นานสีหน้าของเธอมืดลงอีกครั้ง “เดี๋ยวก่อน คุณต้องรู้ว่าฉันกินโอสถกระจายฉีและรู้ว่าฉันไม่สามารถควบคุมฉีในร่างกายเพื่อป้องกันตัวเองได้! นั่นคือเหตุผลที่คุณตัดเชือกแล้วปล่อยฉันไปใช่ไหม?” เธอสันนิษฐาน “ขอพูดตรง ๆ นะ ร่างกายอันงดงามที่คุณเห็นอยู่ตอนนี้ ไม่ใช่สิ่งที่คุณจะสัมผัสได้!” เฟนด์พูดไม่ออกอีกครั้ง “อย่างแรกเลยนะ ผมไม่ใช่ทั้งผู้ร้ายและไม่ใช่กลุ่มโจร อย่างที่สอง ผมแต