บทที่ 1339

ในขณะนั้นเจเรมี่รู้สึกราวกับว่าถูกกระชากหัวใจออกมาอย่างแรง เขารีบเปิดโคมไฟตั้งโต๊ะ ภายใต้แสงไฟอ่อน ๆ เขาเห็นเมเดลีนกำลังตัวเปียกโชกไปด้วยเหงื่อเย็น ๆ เธอกำผ้าห่มแน่น ดวงตาของเธอปิดสนิท ขณะที่ขมวดคิ้วแล้วเอ่ยขอความช่วยเหลือด้วยความรู้สึกหวาดกลัว “เจเรมี่ อย่าไป อย่าไป...” เธอกำลังฝัน ทว่าน้ำเสียงฟังดูเหมือนเธอกำลังร้องไห้ออกมาจริง ๆ แล้วเจเรมี่ก็เห็นหยดน้ำตาที่เริ่มไหลออกมาจากปลายหางตานั้น เดาได้ไม่ยากว่าอีกฝ่ายคงจะกำลังฝันร้าย เขาจึงกุมมือเธอเอาไว้ด้วยความปวดใจ “ลินนี่” ทว่าในทันทีที่เขาเรียก เมเดลีนก็สะบัดมือออกอย่างแรง และถามขึ้นในทันใด “ไรอัน คุณต้องการอะไร?” เห็นได้ชัดว่าเธอกำลังฝันถึงไรอัน ในความฝันนั้นไรอันพยายามบังคับให้เธอทำในสิ่งที่เธอไม่อยากทำ เจเรมี่ยื่นมือออกไปจับมือที่เย็นจัดของเมเดลีนอีกครั้งด้วยความเจ็บปวดในหัวใจ “ตื่นสิ ลินนี่” “ไม่ ไม่…” “ลินนี่” “ไรอัน ปล่อยพ่อแม่ฉันนะ! ฉันจะไม่หนีอีกแล้ว ฉันจะทำตามที่คุณพูด ฉันขอร้องล่ะ...” เมื่อได้ยินคำพูดเหล่านี้ก็ยิ่งทำให้หัวใจของเจเรมี่แตกออกเป็นชิ้นเล็กชิ้นน้อย ‘ลินนี่ คนสารเลวนั่นบังคับและข่มขู่คุณใช่ไหม? ‘มันต้อ