Kabanata 7

Nang nilapitan ni Anderson si Mayra nang may nakakatakot na ere, napaatras siya nang natataranta. “Hindi.” “Tumingin ka sa'kin.” Kinakabahan niyang hinawakan ng dalawang kamay ang laylayan ng kanyang kamiseta at masunuring itinaas ang kanyang ulo. Gayunpaman, ang nakakatakot na tingin sa kanyang mga mata ay nagtaksil sa kanyang damdamin. Napansin ni Anderson ang isang hibla ng maitim na buhok na nakapatong sa dulo ng kanyang ilong. Pinisil niya ito palabas, sinabi niya, "Mayra, alam mo namang ayoko kapag nagsisinungaling ka. Sabihin mo sa akin ang totoo!" Mabagsik ang boses niya. Sa takot, mahina siyang sumagot, "Bubuo ka na ng sarili mong pamilya. Pinapanatili mo lang ako sa tabi mo para mabayaran ang pagligtas ng Papa ko sa buhay mo. Pero dahil hindi naman tayo magkadugo, tama lang na dumistansya ako sa'yo. "Andy, maayos na ang pakikitungo mo sa akin sa lahat ng mga taon na ito. Hindi ko nais na magkaroon ng higit pang mga pabor sa iyo. Immature ako sa nakaraan at palaging pumunta para sa pinaka matinding reaksyon, ngunit naisip ko ito pagkatapos na ako ay naospital. "Andy, hindi ka ordinaryong tao. At saka, may personal na buhay ka, at konting panahon na lang bago ako lumaki at umalis sa tabi mo. Hindi mo na ako kailangang pansinin mula ngayon dahil Kaya kong palakihin ang sarili ko. "Kasalanan ko to. Hindi dapat ako sumama kay Isabel nang di nagpapaalam sa'yo . Andy, hindi ako naunang lumapit sa kanya at hindi ko gustong sumingit sa pagitan niyong dalawa." Bago ang kanyang muling pagsilang, si Mayra ay hindi nagpakita ng anumang takot kay Anderson. Hindi lang iyon, lumakas ang loob niya sa paglalambing ni Anderson at naging banta. Siya lang ang magkakaroon ng lakas ng loob na utusan si Anderson, isang bagay na walang ibang nangahas na gawin. Hayagan niyang inutusan siya na kumuha ng tubig, maglaba, at magluto ng kanyang pagkain. Ngunit iba ang mga bagay sa kanyang kasalukuyang buhay. Mula nang bumalik si Anderson sa pamilyang Barlow, opisyal na siyang naging tagapagmana ng Barlow Group. Like what he had said to her the last time, baka hindi na niya ito bisitahin sa apartment. Si Mayra ay palaging isang napakasensitibong karakter. Ang mga pag-iisip tungkol sa mga pangyayari mula sa nakaraang buhay ay nagpatakot sa kanya kay Anderson. Hindi siya nangahas na sumalungat sa kanya. Itinuon niya ang matalim na tingin sa kanya. Looking frosty, he snapped, "Sino ang nagturo sayong magsalita ng ganyan?” Matapat na sumagot si Mayra, "Wala. Natutunan ko to nang mag-isa. Hindi tayo magkapatid, ni hindi nga tayo magkadugo. Sapat na ang nagawa mo para mabayaran ang utang na loob mo sa pagligtas ni tatay ko sa buhay mo.” Dumilat si Anderson na may mapanganib na tingin sa kanyang mga mata. "Masaya akong makita kang lumalaki, ngunit... huwag mo nang uulitin iyon. Naiintindihan mo ba? Magsalita ka!" Nang maramdaman niya ang namumuong galit niya, agad siyang tumango bilang tugon. "Nakuha ko, Andy!” Gayunpaman, nagtataka siya sa dahilan ng kanyang galit. Palagi niyang iniisip ang sarili bilang isang pabigat sa kanya. Hindi ba magandang balita para sa kanya ang pag-iwan sa kanya? Oras na para makapag-focus siya sa kanyang buhay nang hindi isinasaalang-alang ang kanyang mga damdamin at pangangailangan. Lumuwag ang simangot ni Anderson. Mukhang nasisiyahan, dinampot niya ang mangkok ng sabaw ng hangover at gumala palabas ng pinto. Doon, ibinaba niya ang laman sa mangkok at tinitigan siya sa gilid ng kanyang mata nang may malamig na kislap. "Huwag kang makikipag-ugnayan sa kahit na sinong lalaki, kahit sino pa siya! Pagtuunan mo ng pansin ang pag-aaral mo.” Natigilan si Mayra sa gulat, halatang takot sa presensya niya. Hanggang sa umalis siya at isinara ang pinto sa kanyang likuran ay tuluyang nakahinga ang naninigas niyang katawan. Pagkaalis ni Anderson sa apartment, pumasok siya sa isang marangyang Maybach at isinara ang pinto ng kotse. Pagkatapos, malamig siyang nag-utos, "Tingnan mo ang background ni Gordon Thorp." Sagot ni Shane, "Sige, Mr. Barlow.” Pumunta si Anderson sa kinaroroonan ni Mayra pagkatapos ng isang business drinking session. Pagkalabas ng kanyang apartment, ipinikit niya ang kanyang mga mata at sumandal sa sandalan dahil naramdaman niya ang impluwensya ng alak at ilang sakit sa kanyang tiyan. Tanong niya, "Sino ang nakausap ni Mayra kamakailan?" Iniulat ni Shane, "Si Ms. Fisher lang. Pumapasok sa paaralan si Ms. Sadler sa tamang oras. Walang kakaiba.” Walang kakaiba? Mula nang ma-ospital mula sa tangkang magpakamatay, nagsimulang matakot si Mayra sa kanya. Sa nakaraan, walang hindi niya gagawin sa kanya. Oo naman, maaaring naging maalalahanin niya ang kanyang mga aksyon, ngunit mas gusto niyang bumalik siya sa kanyang dating pagkatao. Palaging mapagmasid, masasabi niyang may mali kay Mayra, ngunit hindi niya ito lubos maisip. … Nagmamadaling pumasok si Anderson sa mansyon ng Barlow. Hinubad niya ang itim na suit jacket at kinaladkad ang sarili sa kanyang kwarto sa ikalawang palapag. Sa pagbukas ng pinto, ang kanyang ilong ay sinalakay ng isang nakakasakit na matamis na amoy. Narinig ni Isabel ang pagbukas ng pinto, at ang kanyang mga mata ay bumukas nang malapit na siyang idlip habang ang ulo ay nakapatong sa kanyang kamay. Nagising siya, bumangon siya sa upuan at lumingon kay Anderson na may matamis na ngiti. "Nakauwi ka na.” Nakasuot siya ng mapang-akit na puting lace nightdress at tila walang suot na damit sa ilalim. Ang malambot na tela ay nakatakip sa kanyang katawan, na nagpapatingkad sa kanyang mga kurba. Sa ilalim ng liwanag, malabong translucent ang puting tela, na nag-aalok ng malabong sulyap sa kanyang katawan na pantasya ng maraming lalaki. Pinamahalaan ni Isabel ang kanyang timbang at pangangatawan nang mahigpit. Upang maperpekto ang kanyang katawan at maakit kay Anderson, nagbuhos siya ng maraming pagsisikap. Nagmula sa iginagalang na pamilyang Fisher ng Belchester City, pinalaki si Isabel nang may disiplina. Mula pagkabata, namuhay siya sa ilalim ng mahigpit na mga alituntunin ng pamilya. Ang pagpapakita sa kwarto ng isang lalaki sa hatinggabi ay tiyak na hindi isang pag-uugali na inaprubahan ng mga Fisher, ngunit wala siyang pakialam dahil malapit na siyang maging Mrs. Barlow pa rin. Dahil ito ang unang beses niyang gumawa ng ganoong katapangan, namula siya at umakyat para hawakan ang braso nito. "Anderson, wag kang magalit. Alam kong sumobra ako kanina. Hindi ako dapat nakipagkita kay Mayra nang hindi nagpapaalam sayo. "Ginawa ko yun sa kabutihan ng puso ko—gusto kitang sorpresahin. Para mo na siyang kapatid, 'di ba? Dahil ang tagal mo na siyang hindi nagkikita, naisipan kong yayain siya sa hapunan. Mabuti ang ibig kong sabihin, huwag kang magalit sa akin, okay?" Pagkatapos, matapang itong tumayo sa harapan niya at ipinulupot ang mga braso sa leeg nito. Nang mukhang nahihiya, kinagat niya ang labi niya at bumulong, "Nandito ako para bumawi sa'yo. Nangangako akong di ko na ko makikipagkita kay Mayra." Tahimik na tinitigan ni Anderson ang kanyang katawan, ngunit kakaibang hindi siya naakit ng kanyang sekswal na apela. Sabi niya sa kanya, "Isabel, gabi na. Wag ka nang manggulo.” Bago niya namalayan ay nakapulupot na siya sa bewang niya. Nakasandal sa kanyang dibdib, malungkot niyang sinabi, "Ikaw na ang aking mapapangasawa, ngunit hindi ka na nakakasama ng mahabang panahon mula noong ating pakikipag-ugnayan. Anderson, ako ang iyong babae..." Matapang niyang hinawakan ang kanyang kamay, nagtanong, "Hindi mo ba ako gusto?" Dagdag pa niya, "Anderson, mahal na mahal kita." Nakatitig sa kanya ng mapang-akit na tingin, tumayo siya sa kanyang mga daliri at dahan-dahang lumapit sa kanya.