Kabanata 4

May paparating na bang gulo? Bahagyang nakakunot ang noo, nagtanong si Icarus, "Tungkol saan ito?" "Sa labas na lang tayo mag-usap. Ayoko namang maabala ang klase dahil sa usapan natin," sagot ni Leon na may bahid ng pagbabanta sa ngiti niya. Tumango si Icarus nang walang karagdagang sinabi. Sinundan niya si Leon at apat pang kasamahan nito papunta sa tahimik na sulok malapit sa hagdan. Pagdating doon, pinalibutan siya ng limang lalaki. Tumayo si Leon sa harap ni Icarus at mayabang na nagtanong, "Icarus, magkakilala ba kayo ni Ruth o hindi?" "Nagkita na kami dati, pero hindi ko masasabi na magkakilala kami," tapat na sagot ni Icarus. "Hindi magkakilala, ha? Bakit gusto ni Ruth na maging seatmate ka niya?" patuloy na tanong ni Leon sa hindi maganda nitong tono—na syempre, hindi naman alintana ni Icarus. "Kasi may kailangan siya sa akin," sagot ni Icarus. "Kailangan ka ni Ruth? Nagbibiro ka ba? Bakit kailangan ng isang mayamang tagapagmana ng tulong mula sa isang hampaslupa tulad mo?" balik ni Leon na may pangungutya. Tumawa rin ang apat niyang alipores. Bahagyang ngumisi si Icarus nang hindi sumasagot. Makalipas ang ilang sandali, muling nagtanong si Leon, "Sabihin mo ang totoo, Icarus. May hawak ka bang sikreto niya?" "Wala," umiling si Icarus. "Sigurado ka?" tanong ni Leon habang nakatitig nang matalim sa mukha ni Icarus. Hindi na pinansin ni Icarus ang tanong. "Hah. Alam kong hindi ka sasagot. Kahit na, wala akong pakialam. Maghanap ka ng paraan para magpalit ng upuan. Pagpasok ko bukas, ayokong makita kang katabi ni Ruth," utos ni Leon. "Naintindihan mo?" "Gagawin ko ang makakaya ko," sagot ni Icarus bago bumuntong-hininga. "Pwede na ba akong umalis? Gutom na ako." "Pwede kang umalis, pero tandaan mo ang sinabi ko. Kung hindi, huwag mo akong sisihin kung hindi na ako magpakabait sa’yo kahit dalawang taon na tayong magkaklase," banta ni Leon na may mapanuyang ngiti. Dahil sa yaman ng pamilya at mga alipores niya, palaging dominante si Leon sa Class 2. Walang naglalakas-loob na kumontra sa kanya. At dahil halos hindi napapansin si Icarus sa klase, inakala ni Leon na isa lang siyang talunan na walang banta sa kanya. Habang naglalakad palayo si Icarus, biglang nagsalita si Tom, "Hahayaan na lang ba natin siyang umalis nang gano’n, Leon? Sigurado akong may hawak siyang sikreto tungkol kay Ruth. Kapag nakuha mo 'yon, siguradong magagawa mong—" "Walang dahilan para magmadali. Masikip dito sa eskuwela. Hindi natin siya pwedeng galawin dito. Relax ka lang. Kung hindi sumunod ang talunan na 'yon sa sinabi ko, marami tayong pagkakataon para turuan siya ng leksyon," malamig na sabi ni Leon. Si Donovan, na naghihintay kay Icarus sa pintuan ng silid-aralan, ay napabuntong-hininga ng ginhawa nang makita niyang bumalik si Icarus nang walang galos. "Icarus, kapag niyaya ka ni Leon na mag-usap kayong dalawa, huwag kang pumunta kahit ano pa! Hindi siya mabuting tao," babala ni Donovan. "Noted," sagot ni Icarus habang tumango. "Siguro hindi mo alam, pero ang pamilya ni Leon ay may construction company. Medyo makapangyarihan ang tatay niya dito sa Hindale. Hindi natin kayang kalabanin ang mga tulad nila!" dagdag ni Donovan nang makita niyang parang hindi sineryoso ni Icarus ang babala. Hindi na sumagot si Icarus. Bago mag-resume ang klase sa hapon, pumunta siya sa staffroom at sinabi kay Hank na gusto niyang magpalit ng upuan. Galit na sumagot si Hank, "Icarus, akala mo ba pagmamay-ari ng pamilya mo ang eskuwelahan na ito? Ano ang karapatan mong magpalit ng upuan dahil lang gusto mo? Bukod pa rito, sa sitwasyon mo, dapat nagpapasalamat ka na nakakaupo ka sa tabi ni Ruth! Bakit parang ikaw pa ang may problema?" Halatang para kay Hank, mas mahalaga ang kasiyahan ni Ruth kaysa bigyang-pansin ang hiling ni Icarus. Wala nang paraan para makalipat si Icarus ng upuan. Dahil dito, hindi na siya nag-abala pang magpilit. Bumalik siya sa silid-aralan at umupo sa kanyang upuan. Buong hapon, panay ang lingon nina Leon at Tom kay Icarus, binibigyan siya ng mga tinging nagbabanta. Pagkatapos tumunog ang bell na hudyat ng pagtatapos ng klase, inimpake ni Ruth ang mga gamit niya at humarap kay Icarus na may bahagyang ngiti. "Kita tayo bukas, Icarus. Simula ngayon, tutulungan na kita sa pag-aaral mo." Binalewala siya ni Icarus, pero narinig siya ng lahat ng iba pa. Bago umalis ng silid-aralan, lumapit si Leon kay Icarus at mapanuyang sinabi, "Huwag mong kalimutan ang sinabi ko kanina, Icarus, kung hindi—" Minsan pa, hindi inabala ni Icarus ang sarili na patulan si Leon. Umalis siya bago pa matapos ni Leon ang kanyang sasabihin. Nagliliyab ang galit sa mga mata ni Leon habang pinapanood si Icarus na lumalayo. Paano nagkaroon ng lakas ng loob ang isang walang kwentang tao na hindi siya igalang? "Leon, bakit hindi na lang natin siya habulin ngayon at turuan ng leksyon?" mungkahi ni Tom. Kumindat si Leon at malamig na sinabi, "Ayos lang. Dahil ayaw lumipat ni Icarus ng upuan, tutulungan na lang natin siya!" --- May ilang burol sa tabi ng lugar kung saan nakatira si Leon. Sa paanan ng isa sa mga burol, mayroon siyang maliit na taniman ng gulay na punong-puno ng iba't ibang gulay. Kada dalawang araw, pumupunta siya roon para diligan ang mga halaman at anihin ang mga bunga. Ngayon, pumunta siya sa taniman tulad ng nakagawian at kumuha ng dalawang timba ng tubig mula sa kalapit na sapa. Nang isawsaw niya ang mga timba sa tubig, napansin niyang may kulay pulang likido na palutang-lutang sa karaniwang malinaw na tubig. Kasabay nito, naamoy niya ang malansang amoy ng dugo. May dugo sa tubig! Naisumpa ni Icarus ang pagkasira ng malinis na tubig ng sapa dahil sa dugo. Nakakunot ang noo, tumayo siya at sinimulang maglakad papataas sa agos. Pagkatapos lampasan ang isang maliit na dalisdis, nakita niya ang isang babae mga 100 talampakan ang layo. Nakasuot ng medyo punit na office suit, pasuray-suray itong naglalakad sa gilid ng sapa habang hawak ang kaliwang braso nito. Galing sa kanya ang dugong tumutulo sa sapa. Nang makita siya ng babae, kumislap ang kanyang mga mata sa pag-asa. "T-Tulungan mo ako!" sigaw niya nang buong lakas. Isang magaspang na boses ng lalaki ang narinig mula sa likod niya. "Gusto kang ipapatay ni Ms. Young, Melinda. Wala nang makakaligtas sa'yo ngayon!" Dalawang lalaki na nakasuot ng itim na suit at may sunglasses ang tumakbo papunta sa sugatang babae, si Melinda Johanson, mula sa likuran. Parehong may dalang baril na may silencers. Ayaw madamay ni Icarus kaya't tumalikod siya upang umalis, pero nakita rin siya ng dalawang lalaki. "Sino ka?!" tanong ng isa habang itinutok ang baril kay Icarus. Hindi maiwasan ni Icarus na mag-isip kung ano ba talaga ang nangyayari ngayong araw. Bakit parang sunod-sunod ang gulo? Naubos na ang pasensya, sumagot siya, "Dumaan lang ako. Huwag kayong mag-alala. Wala akong nakita o narinig." Pagkarinig nito, nawalan ng pag-asa si Melinda, habang nagkatinginan ang dalawang lalaki, ang kanilang mga mata ay puno ng galit. Hindi nila maaaring hayaang malaman ng iba ang kanilang sinabi kanina. Sa liblib na lugar na ito, anong pinagkaiba kung pumatay sila ng isa o dalawang tao? Isa sa kanila ang nagpaputok ng baril diretso sa dibdib ni Icarus, pero sa isang iglap, nawala si Icarus at hindi tumama ang bala. Narinig ang boses ni Icarus habang napabuntong-hininga. "Bakit kailangan niyo pa akong guluhin? Gusto ko lang kumuha ng tubig para sa taniman ko." Bago pa makakilos ang dalawa, muling lumitaw si Icarus sa harap nila, wala pang tatlong talampakan ang layo. Sinampal niya ang isa sa kanila nang sobrang lakas kaya't tumalikod ang ulo nito ng 180 degrees. Ang mukha nito ay baluktot, may dugong tumilamsik mula sa bibig, at halatang hindi na ito humihinga. Sa takot, napasigaw ang isa pang lalaki at sinubukang tumakas, pero hindi siya binigyan ni Icarus ng pagkakataong makaalis. Sinuntok niya ito sa dibdib, at narinig ang nakakapangilabot na tunog ng nababasag na mga buto. Bumagsak sa lupa ang lalaki, ang mga mata'y nanlaki sa takot. Sa loob lamang ng limang segundo, natapos ang buhay ng dalawang lalaki. Nanatiling walang pagbabago sa ekspresyon ni Icarus. Wala siyang balak na atakihin sila, at nangako pa siyang hindi magsasabi ng kahit ano tungkol sa nakita niya. Ngunit dahil sinubukan siyang patayin, wala na siyang ibang pagpipilian. Hindi niya gagalawin ang mga taong hindi siya ginugulo, pero papatayin niya ang sinumang susubok na harapin siya. Pagkatapos asikasuhin ang dalawang lalaki, tumalikod si Icarus at tumingin kay Melinda. Nakatingin din ito sa kanya, nanlalaki ang mga mata sa gulat. Napatay niya ang dalawang hitman nang ganoon lang? Sino ba talaga siya? Tao ba talaga siya? Dahil sa sobrang daming dugong nawala, sobrang humina na si Melinda. Sa gulat sa kanyang nasaksihan, nahilo siya at nawalan ng malay.