Kabanata 2

Gabi na nang lumabas si Icarus mula sa train station sa lungsod ng Hindale sa Riverton. Dumaan muna siya sa supermarket para bumili ng manok at dalawang lata ng beer bago dahan-dahang umuwi. Nakatira siya sa isang maliit na bahay na may bakuran sa isang hindi pa maunlad na lugar. Mura lang ang renta—500 dolyar kada buwan. Magkahiwalay na nirentahan ang bawat palapag ng dalawang-palapag na bahay. Sa itaas siya nakatira, habang mag-ina naman ang nasa ibaba. Pagbalik niya, inayos niya ang barbecue pit sa bakuran at sinimulang iihaw ang manok. Habang binababad niya ang manok, biglang pumasok sa bakuran ang isang dalagitang may backpack sa balikat. "Ang bango, Russ! Amoy ko pa lang mula sa malayo," sabi ni Luna Upton, ang dalagita. Lumapit siya kay Icarus at tinitigan ang manok na parang naglalaway. "Kalma lang. Itatabi ko ng konti para sa'yo," sabi ni Icarus nang may ngiti. "Ang bait mo talaga, Russ!" sigaw ni Luna bago tumakbo pabalik sa kanilang bahay. Si Luna ay isang 10th grader na nakatira sa unang palapag kasama ang kanyang ina. Ilang sandali lang, lumabas ulit siya, may dalang upuan, at umupo sa tabi ni Icarus. "Saan ka ba nanggaling nitong mga nakaraang araw, Russ? Umuwi si Mama sa probinsya, kaya mag-isa lang ako rito. Sobrang nakakainip," sabi ni Luna habang hinahawakan ang pisngi niya gamit ang dalawang kamay. "May matalik akong kaibigan na pumanaw. Dinalaw ko siya," tapat na sagot ni Icarus. Pagkatapos ng ilang sandali, mahina niyang sabi, "Pasensya na. Nakikiramay ako." Inakala niyang kaedad ni Icarus ang kaibigan nito. Siguradong malapit sila sa isa’t isa, at malaking trahedya ang maagang pagpanaw nito. Pero napansin niya ring walang bakas ng lungkot sa mukha ni Icarus. Sa halip, parang takam na takam ito habang tinitingnan ang manok sa barbecue pit. Ilang minuto pa, sinabi ni Icarus, "Luto na!" Kinamay niya ito na parang walang takot na mapaso. Binigyan niya ng isang drumstick si Luna bago sinimulan ang pag-ngasab sa natitira. Ang sarap! Sa totoo lang, ang mga cultivator ay hindi na kailangang umasa sa pagkain para mabuhay. Nakakatawa nga na isang taong nag-cultivate ng halos limang libong taon ang umaasa pa rin sa pagkain para maibsan ang gutom, na hindi pa rin naaabot ang estado ng hindi na kailangan kumain. Pero wala siyang magawa. Kahit iwasan niya ang pagkain, nararamdaman pa rin niya ang gutom. Matagal nang panahon, labis siyang nalungkot at napagod sa buhay na gusto na niyang magpakamatay. Pero kahit hindi siya kumain o uminom ng tubig ng dalawang buwan, buhay pa rin siya at malusog. Pero kahit malakas ang katawan niya, sobra ang gutom at uhaw na nararamdaman niya. Hangga’t nararamdaman niya ito, kailangan niyang kumain tulad ng normal na tao. Kung hindi, parang parusa ito. Kinagabihan, naupo si Icarus sa kanyang kama at dahan-dahang binasa ang mga formula ng gamot na isinulat ni Salazar sa loob ng halos dalawang dekada. Ang bawat isa ay resulta ng matinding pananaliksik at pagmamahal sa trabaho. Lahat ng ito ay walang katumbas ang halaga. Ang paglalathala ng isa lang dito ay kayang yumanig sa industriya ng medisina. "Aba, aba. Pati pala pagpapabuti ng virility, malalim ang pag-aaral niya. Nalampasan ng alagad ang guro," mahinang sabi ni Icarus sa sarili. Bigla niyang narinig ang malakas na katok mula sa pintuan sa ibaba. Isang magaspang at bastos na boses ang sumigaw, "Lumabas ka diyan, Carl, hayop ka! May utang kang 50 libo! Akala mo makakatago ka sa'min para hindi mabayaran ang utang mo sa sugal?" Dahil sa matalas na pandinig ni Icarus, narinig niyang umiiyak si Luna sa loob ng bahay sa ibaba. Kung tama ang naalala niya, sinabi ni Luna na umuwi ang kanyang ina sa probinsya, at mag-isa itong nananatili sa bahay nitong mga nakaraang araw. "Buksan mo na 'yang pinto! Kung hindi, sisirain namin 'to! Hintayin mo lang, kapag nahuli kita, babanatan kita nang todo!" sigaw ng isa pang boses. Agad na sinimulan ng mga lalaki na basagin ang pinto. "N-Naghiwalay na sina Carl Upton at Mama ko. Wala na siyang kinalaman sa amin. Wala rin siya rito…" umiiyak na sabi ni Luna. "Dapat ba akong maniwala sa'yo dahil lang sinabi mong wala siya rito? Anak ka niya! Siguradong magsisinungaling ka para protektahan siya!" Nagpatuloy ang dalawang lalaki sa pilit na pagpasok sa bahay. "K-Kung hindi kayo titigil, tatawag ako ng pulis!" sigaw ni Luna. "Aba, subukan mo lang! Kapag nabuksan na namin ang pinto, ikaw ang una kong aasikasuhin!" banta ng isa sa mga lalaki. Sa loob ng ilang segundo, nabuksan ang pinto at mabilis na pumasok ang dalawang mabagsik na lalaki. Agad nilang nakita si Luna na nakasalampak sa sahig, nanghihina sa takot. Pagkatapos nilang magmasid, napagtanto nilang mag-isa lang siya. "Paanong nagkaroon ang hayop na si Carl ng ganitong kagandang anak?" sabi ng isa habang tinitingnan si Luna nang may pagnanasa. "May naisip ako. Dahil hindi natin mahanap ang hinayupak na 'yon, ibenta na lang natin siya. Tapos na ang utang niya," mungkahi ng isa pang lalaki. "Wag muna tayong magmadali. Bago 'yon, tikman muna natin siya—" Pero bago pa niya magalaw si Luna, bigla niyang naramdaman na siya’y iniangat ng isang malakas na puwersa. "Sino ka?!" sigaw ng isa pang lalaki habang tangkang umatake kay Icarus. Pero sa sumunod na sandali, sumigaw siya ng malakas nang sipain siya ni Icarus papalabas sa bakuran. Samantala, ang lalaking nahuli ni Icarus ay hindi man lang nakapagsalita. Pinagbigyan siya ni Icarus ng ilang sampal bago siya itinapon palabas. "Kung gusto niyo ng pera, hanapin niyo ang may utang sa inyo. Bibigyan ko kayo ng tatlong segundo para lumayas dito," malamig na sabi ni Icarus. Dahil sa mga natikman nilang atake mula kay Icarus, alam ng dalawang lalaki kung gaano siya nakakatakot kaya hindi na sila nangahas pang magtagal. Tumakas sila nang hindi man lang naglakas-loob na magbanta. Patuloy pa ring umiiyak si Luna, nanginginig ang katawan. Yumuko si Icarus at sinabi, "Ayos na ang lahat. Pinalayas ko na sila." Niyakap siya ni Luna nang mahigpit at mas lalo pang humagulgol. Pagkatapos niyang pakalmahin ito at ayusin ang pinto, bumalik na siya sa itaas. Sa halos limang libong taong pamumuhay, napakarami nang naranasan ni Icarus. Dahil dito, nabuo sa kanya ang malamig at detached na personalidad. Kahit harapin ang mga suliranin ng iba, tulad ng kay Jeremiah, pinili niyang huwag makialam. Tumutulong lang siya sa mga taong may koneksyon sa kanya o sa mga taong interesante sa paningin niya. … Gabi na nang mahiga si Icarus para matulog. Katulad ng pagkain, puwede niyang iwasan ang pagtulog kung gugustuhin niya, pero nakakaramdam siya ng antok kaya kailangan niyang matulog pa rin. Ngunit halos ilang minuto pa lang siyang nakapikit nang may marinig siyang katok sa pinto. Pagbukas niya, nakita niyang nakatayo sa labas si Luna na nakasuot ng kanyang nightgown. "R-Russ, natatakot akong matulog mag-isa sa bahay… Puwede bang dito na lang ako matulog?" tanong ni Luna. Namamaga ang maganda niyang mga mata dahil sa pag-iyak. Maging ang ilong niya ay namumula. Mukha siyang kaawa-awa. Bukod sa kanyang ina, si Icarus ang tao na pinaka-pinagkakatiwalaan niya. Nagulat si Icarus sa hiling ni Luna. Isa lang ang kama niya. Pero nang makita niyang nanginginig pa rin ito, pumayag siya sa kahilingan nito. "Sa’yo na ang kama ko ngayong gabi," sabi ni Icarus. "A-Ako na lang sa sahig. Sa’yo na ang kama," sagot ni Luna. "Okay lang. Nakapag-idlip ako sa tren kanina, kaya hindi naman ako masyadong pagod." Kaya tumigil na si Luna sa pagtutol at maingat na humiga sa kama ni Icarus. "Ganito pala ang kama ni Russ," sa isip niya. "Ang init… Siguro kakahiga lang niya dito kanina." Tiningnan ni Luna si Icarus na nakaupo sa lamesa at abalang nagbabasa ng maraming medicinal formulas. Nararamdaman niyang namumula ang kanyang pisngi. Hindi siya makapaniwalang nakahiga siya ngayon sa kama ni Icarus. Paano ba siya naging ganoon kagaling makipaglaban? Nakakatakot ang dalawang lalaking iyon, pero naitaboy niya ang mga ito palabas ng bahay sa loob lang ng ilang segundo. Ang astig niya habang ginagawa iyon! Makalipas ang ilang sandali, tumigil na sa paglipad ang isip ni Luna at tuluyan siyang nakatulog. --- Kinabukasan, pumunta si Icarus sa Hindale High. Sa paglipas ng mga taon, napakaraming beses na siyang nag-aral sa iba't ibang paaralan. Pero wala siyang magawa kundi magpatuloy. Hangga't nabubuhay siya, kailangan niyang mamuhay bilang isang ordinaryong tao. Matapos subukan ang iba't ibang trabaho, napagtanto ni Icarus na ang pagpasok sa paaralan ang pinakamasaya at pinakarelaxing na bahagi ng buhay. Naglakad siya patungo sa silid-aralan ng Class 2 para sa mga senior at naupo sa isang sulok. Sa paaralan, isa siyang tahimik na loner na hindi napapansin. Wala siyang kaibigan at halos hindi napapansin sa klase. Sa katunayan, sigurado siyang hindi alam ng kalahati ng klase ang buong pangalan niya. "Narinig ko na si Ruth Talbot, ang school beauty mula sa honors class sa tabi, lilipat daw sa klase natin! Totoo ba 'yun?" "Totoo! Narinig ng class representative na kinakausap niya ang homeroom teacher natin sa staffroom at humihingi siya ng permiso para lumipat dito." "Anong nangyayari? Bakit gustong lumipat ng isang diyosa tulad niya sa klase natin? Baka naman may gusto siya sa isa sa mga lalaki rito?" Narinig ni Icarus ang tsismisan ng mga kaklase niya, pero para sa kanya, parang ingay lang iyon. Siniko siya ni Donovan Lane, ang mataba niyang seatmate, at nagtanong, "Uy, Icarus. Lilipat daw si Ruth Talbot sa klase natin! Bakit parang hindi ka excited?" "Hindi ko naman siya kilala. Bakit ako mag-e-excite?" sagot ni Icarus. "Ano ba?! Hindi mo pa narinig si Ruth? Anak siya ng Talbots ng Riverton! Bukod sa kilalang pamilya nila, parang anghel pa ang ganda niya! Lahat ng tao, agree na siya ang pinakamaganda sa Hindale High. Diyosa natin siya!" masiglang sabi ni Donovan. Ang Talbots ng Riverton? Pamilyar iyon, pero simpleng umiling lang si Icarus bago inilapat ang ulo niya sa desk para matulog. Inaantok siya dahil puyat siya kagabi. Dahil mukhang walang interes si Icarus, hindi na itinuloy ni Donovan ang usapan. Ilang sandali pa, tumunog na ang bell at nagbalikan sa mga upuan ang lahat, sabik na hinihintay ang pagdating ng school beauty. At totoo nga, pumasok si Hank Yarra, ang homeroom teacher, kasama ang isang babaeng estudyante. Naka-uniform siya at nakaponytail ang buhok. Kahit wala siyang makeup, ang kinis at ningning ng kanyang balat ay kapansin-pansin. Kahit estudyante ang itsura niya, ang kanyang matingkad na mga mata, matangos na ilong, at mapupulang labi ang dahilan para magmukha siyang anghel. Si Ruth ang walang dudang school beauty. Para sa lahat sa klase, mukha siyang diyosa, at napabuntong-hininga sila sa ganda niya. "Simula ngayong araw, sasama na sa atin si Ruth dito sa Class 2. Bigyan natin siya ng mainit na pagtanggap!" sabi ni Hank na puno ng respeto. Nagpalakpakan ang buong klase, dahilan para mapatingala si Icarus. Pagtingin niya, nakita niyang nakatayo si Ruth sa harapan ng klase. Agad niya itong nakilala at naisip kung bakit ito humiling na lumipat sa klase nila. Napamura siya sa isip, alam niyang may paparating na gulo. Hinahanap din ni Ruth si Icarus sa klase, at nang makita niya ito sa sulok, kumislap ang kanyang mga mata. "Alam kong nandito ka, Icarus!" masayang naisip niya. "Mr. Yarra, gusto ko siyang maging seatmate," malakas na sabi ni Ruth habang nakatitig kay Icarus.