Kabanata 5

Bigla siyang umapak sa lupa. Ang konkreto sa ilalim ng kanyang mga paa ay napunit dahil sa lakas habang inililigtas niya ang bata nang parang kidlat. Nagtapik ang dulo ng kanyang paa sa harap ng sasakyan habang lumipad siya paatras ng ilang metro at dahan-dahang bumaba sa lupa. Naganap ang lahat sa loob lamang ng dalawang segundo. Sa sandaling ibinaba ni Wilbur ang bata, hindi makapaniwala ang mga nakakita sa kanilang nakita. Isang babae, matapos sumigaw nang pagkabahala, ay lumapit, niyakap ang bata at sinuri kung may sugat ito. Bumaba din ang driver ng sasakyan. Sinigurado niyang maayos ang kalagayan ng bata bago lumapit kay Wilbur. "Ikaw pala?" sabay nilang sinabi. Nagkibit-balikat si Wilbur. "Nagkataon lang talaga!" "Paumanhin po, Boss. Kasalanan ko po at kulang ako sa atensyon. Okay lang po ba kayo?" Nanginginig na tumayo si Faye. "Okay lang." Umiling si Wilbur. Lumapit siya sa bata at sinuri ito para sa anumang sugat bago tumingin sa ina ng bata. "Okay lang ba ang lahat?" "Opo, opo… Maraming salamat… Nagbabayad lang po ako sa tindahan nang biglang tumakbo itong bata ng mag-isa." Nabigla rin ang ina ng bata, nahihirapan siyang magsalita. Ngumiti si Wilbur. "Buti naman at okay kayo pareho." Pagkatapos, may mga taong lumapit dahil sa kanilang kaguluhan. Ito ay dahil hindi sila makapaniwala sa nakita. Napansin ito ni Wilbur at tumingin siya kay Faye. "Halika na." Agad na tumango si Faye. Pumasok si Wilbur sa kotse, at umalis ang dalawa sa lugar. Nag-aalala pa rin si Faye habang nasa kotse. Tumingin siya sa rearview mirror at nakitang naninigarilyo si Wilbur nang tahimik habang nakatingin sa labas ng bintana. Hindi nagsalita si Faye, nanatiling tahimik. Matapos ang ilang sandali, hindi na kinaya ni Faye at tinanong niya nang mahinahon, "Saan po kayo pupunta, Boss?" "Oh?" Mukhang bumalik ang atensyon ni Wilbur at tinanong niya, "Pwede mo ba akong hanapan ng lugar na matutuluyan?" "May partikular po ba kayong kailangan?" Tanong ni Faye. Umiling si Wilbur. "Wala. Kailangan ko lang ng matutuluyan." "Paano po kaya ang isa sa mga property ng kumpanya?" "Okay na 'yun." Tumango si Faye at nagmaneho papunta sa isang lugar na pangmayaman bago huminto sa harap ng isang bungalow. "Ito ang property ng kumpanya?" Gulat na tanong ni Wilbur. Tumango si Faye. "Opo. Binili po ito ng Cape Consortium." "Ang gastos ninyo talaga, no?" Hindi mapigilan ni Wilbur na umiling nang makita ang malaking bahay sa harap niya. Ang lahat ng mga bahay sa kalye ay mga mansyon, at halata na ito ay isang mamahaling lugar. Maliwanag at masaya ang tingin ni Faye, at sinabi niya. "Pasok po kayo, Boss." Sumunod si Wilbur kay Faye papunta sa loob ng bungalow. Ang sala pa lamang ay dalawang daang metro kuwadrado na, kasama na rito ang mga mamahaling furniture at artistikong disenyo ng interior. "Hindi na masama," Hindi mapigilan na sabihin ni Wilbur. Ginabay ni Faye si Wilbur papunta sa sofa at naghandog ng isang tasa ng kape. Uminom si Wilbur bago siya kumunot ang noo. "Pwedeng mag-request ng tsaa na lang?" "Sure po, Boss." Agad na nagprepare si Yvonne ng tsaa bago ito ihain kay Wilbur. Nagmasid si Wilbur sa paligid bago sabihin, "Bakit binili ng kumpanya ang bahay na ito?" Agad na nagpaliwanag si Faye, "Ito po ay isang investment natin. May dalawampung bahay tayong ganito, pero ito lamang ang may laman sa loob." "Ah, investment pala. Hindi ako masyadong pamilyar dito. Bahala ka na rito," sabi ni Wilbur matapos uminom ng tsaa. Elegante na umupo si Faye sa tabi ni Wilbur at sabi ng mahinahong boses, "Ang lugar na ito ay may mataas na investment value. Ang presyo nito ay tumaas ng sampung porsyento mula nang mag-invest tayo." "Hindi masama," pagsang-ayon ni Wilbur. Dagdag ni Faye, "Ginawang may laman ang bahay na ito para sa mga importanteng bisita, pero madalas din akong nakatira dito." Tumingin siya kay Wilbur habang sinasabi ito. Tila walang pakialam si Wilbur habang tumango. "Multi-purpose. Maganda ito." Napahinga si Faye nang maluwag. "Ano po ang gusto mong kainin, Boss? Marunong akong magluto ng disenteng pagkain." "Kahit ano okay lang. Kahit ano kakainin ko." Ngumiti si Wilbur ng bahagya. Ngumiti rin si Faye. "Magluluto na lang ako ng pasta para sa inyo." Tumango si Wilbur, at umakyat si Faye. Pumasok si Faye sa kanyang kuwarto sa second floor at ipinatong ang kanyang kamay sa dibdib; mabilis ang tibok ng kanyang puso sa sandaling iyon. Siya ba ang pinakamapalad na babae sa mundo? Hindi siya makapaniwala. Titira siya kasama ang kanyang boss. Binibigyan ba siya ng kanyang boss ng pagkakataon? Matapos magpakalma, huminga siya ng malalim at binuksan ang kanyang closet. Sa wakas, pumili siya ng isang nightgown. Ang nightgown ay medyo mababa ang dibdib, ngunit may bahagya pa ring nakikitang balat kapag gumagalaw siya. Ito ay isang nakakaakit na suot. Matapos suriin ang sarili sa salamin, kinagat ni Faye ang kanyang labi at bumaba. Binati niya si Wilbur nang mahinahon sa tahimik na sala at pumasok siya sa kusina. Transparent talaga ang kusina, kaya nakita ni Wilbur ang lahat ng ginagawa ni Faye mula sa sala. Nagsimula nang magluto si Faye sa kusina, naghiwa at nagluto ng mga sangkap. Nakita ni Wilbur ang likod ni Faye mula sa glass panel at ngumiti siya ng bahagya. Hindi nagtagal, lumabas si Faye na may dalang isang plato ng pasta at inihain ito kay Wilbur. Habang yumuko siya, kitang-kita ni Wilbur ang dibdib ni Faye. Bigla na lang, sinabi ni Wilbur, "May bagay dito," at inabot niya ang dibdib ni Faye.