Kabanata 4

Nakita ni Faye ang pag-aalinlangan sa mukha ni Blake, at biglang nawala ang kanyang ngiti. "Pag-isipan mo mabuti, Mr. Woods. Strikto kami sa pagbabantay ng pera sa Cape, at hindi ito isang exemption. Mayroon kang sariling problema, kami rin. Kung ayaw mo ito, pwede nating tapusin agad ang ating kooperasyon." Nahirapan si Blake ngunit sa huli ay sumang-ayon siyang pirmahan ito. Ang limang bilyong dolyar ay napakahalaga. At sa totoo lang, hindi magiging balakid ang isang katulad ng Cape Consortium sa isang maliit na kumpanya tulad ng Woods Corporate, di ba? "Pipirmahan ko ito," maayos na pinirmahan ni Blake ang dokumento. Sumandal si Faye sa kanyang upuan, may bahagyang ngiti sa kanyang labi. Nang matapos ang pirmahan, tumayo si Faye at inabot ang kanyang kamay kay Blake. "Inaasahan ko ang magandang samahan natin. Matatanggap agad ng Woods Corporate ang pondo. Paki-check ang transaksyon mo mamaya." Agad namang kinamayan ni Blake si Faye bilang pasasalamat. Binawi ni Faye ang kanyang kamay, ngunit may ngiti pa rin sa kanyang mukha. "Sige, paalam." Tumango ng may paghahangad si Blake, bago umalis ng opisina para sa mga susunod na gawain. Umupo si Faye muli, ngunit may malamig na ngiti. "Talagang tanga." ... Sa pagdating ng gabi. Pagkatapos mag-meditate, lumabas si Wilbur para kumain sa labas. Sa pagdating niya sa sala, magkakasama sina Jackson, Miranda, Yvonne, at Blake na masaya ang pag-uusap sa sofa. Tumingin si Wilbur sa kanila at diretsong nagtungo palabas. Sa sandaling iyon, tinawag siya ni Yvonne. "Wilbur." "Ano 'yun?" Tanong niya habang lumingon. Ngiti ng malawak si Yvonne. "Nakakuha si Blake ng limang bilyong dolyar mula sa Cape Consortium." "Anong koneksyon ko d'yan?" Naging malamig ang ekspresyon ni Wilbur. Nainis si Yvonne sa ugali ni Wilbur, nag-isip na, 'Nakakainis talaga 'tong tanga na 'to.' "Wilbur, tutuloy si Blake sa kwarto ko mamayang gabi. 'Wag kang pumasok kung walang mahalagang pangyayari. Ayaw kong makita mo ang hindi mo dapat makita." Mapanlait na sinabi ni Yvonne habang hinawakan ang braso ni Blake. Dumilim ang ekspresyon ni Wilbur habang sinulyapan ang lahat ng nasa sala. Gayunpaman, mukhang okay lang ang mga biyenan niya. Nakangiti si Yvonne nang malawak, at mayabang naman si Blake. Walang pumansin na ito ay isang kahihiyan, at puno ng panglalait ang kanilang tingin kay Wilbur. Matapos ang ilang saglit, nagbuntong-hininga si Wilbur. "Sige, okay lang sa'kin. Magdi-divorce na tayo bukas." Tuwa naman si Yvonne. "Kailangang panindigan mo 'yan! Aasikasuhin natin 'to bukas ng umaga." Puno ng paghamak ang mga mata ni Wilbur. Gayunpaman, sumagot siya ng malamig, "Kapag nagsalita ako, 'yun na 'yon. Walang sisihan." "Sisihan?" Natawa ng malakas si Yvonne, "Ang pinagsisihan ko lang ay ang pagpakasal sa'yo, walang kwentang basura." Sumawsaw din ang tatay ni Yvonne, "Ito na ang huling pasya. Bukas ng umaga, magdi-divorce na kayong dalawa." "Wala nang maiiwan sa'yo," dagdag ni Miranda. Ngumiti at umiling si Wilbur, sinabi niya, "Bahala na kayo." Masayang-masaya ang mga Willow, at si Blake ay hindi nag-iisa. Hindi lang dahil sa limang bilyong dolyar na nakuha niya, kundi pati na rin sa mga Willow na mapupunta sa kanya. Pagkatapos, pumasok si Chelsea sa kuwarto. Nakita niya ang mga reaksyon ng lahat at agad niyang tinanong, "Ano'ng nangyayari?" "Pumayag si Wilbur na mag-divorce," nakangiti si Yvonne. Nagulat si Chelsea, lumingon siya kay Wilbur. "Hindi ba't nagpangako ka sa akin?" "Ikaw talaga, hindi mo pwedeng ipilit ang ganitong bagay. Hayaan na lang natin itong mangyari," sabi ni Wilbur nang nakangiti. Tinitigan ni Chelsea ang kanyang mga magulang at hindi makapaniwala. "Talaga bang papayag kayo na mangyari ito?" "Nagdesisyon na kami. Hindi magiging maganda ang kinabukasan ng kapatid mo at ng mga Willow kung mananatili ang taong ito. Mas mainam para sa lahat kung wala na siya sa pamilya natin," sabi ni Jackson. "Mom?" Tumingin si Chelsea sa kanyang ina. Nagpanggap ng pagiging totoo si Miranda. "Ang mga Willow ay magkakaroon ng mas magandang kinabukasan kung makikipagtulungan tayo kay Blake. Ginagawa namin ito para sa kaligayahan ng iyong kapatid at para sa kinabukasan ng pamilya. Sana maintindihan mo ang aming pinanggagalingan." "Paano niyo nagawa ito?" Galit na galit si Chelsea habang sumigaw. Itinuro niya ang kanyang mga magulang at kapatid habang nanginginig ang kanyang mga kamay. "Ang mga Willow ay sana sa katayuang ito kung hindi dahil kay Wilbur. Wala kayong konsensya, pinapalayas niyo siya ng ganito?" "Ano'ng sinasabi mo?" Hindi napigilan ni Jackson ang kanyang galit, lumapit siya at sinampal kaagad si Chelsea. Malakas ang pagkakasampal, at tinakpan ni Chelsea ang kanyang mukha habang natulala. Nagbalik siya sa kanyang sarili matapos ang ilang sandali. Wala nang luha na natira sa mga mata niya, ang kanyang puso lamang ang sumasakit. Tiningnan niya ang kanyang mga magulang at umiling. "Hindi ako maaaring manatili sa pamilyang ganito. Gawin niyo ang gusto niyo." Pagkatapos niyang sabihin ito, umalis si Chelsea nang hindi bumabalik. Kahit si Jackson ay tila nagsisisi, ngunit sinabi ni Miranda, "Hayaan mo siya. Babalik siya pagkatapos ng ilang araw kapag pinag-isipan na niya ito nang mabuti." Kumunot ang noo ni Wilbur at sinabi ng mahinahon, "Aalis na ako. Magkita na lang tayo sa City Hall para sa divorce bukas." Pagkatapos niyang sabihin ito, naglakad na siya palabas. Ngumisi ng malamig si Miranda. "Babaliin ko ang mga binti niya kapag hindi siya nagpakita bukas." Ngumiti si Jackson at sinabi niya, "Mr. Woods, magpapahinga na kami ng asawa ko. Magpatuloy lang kayo sa pag-uusap ni Yvonne. Hindi namin kayo aabalahin." Pagkatapos, umalis si Jackson kasama si Miranda, at mabilis na bumalik ang pares sa kanilang silid. Pagkatapos, sa sobrang saya ni Blake, hinila niya si Yvonne gamit ang kanyang braso patungo sa kwarto nito. Pumatong siya sa kama at sabik na tinanggal ang kanyang mga damit. Agad siyang pinigilan ni Yvonne. "Hindi ngayon. Sayo na ako kapag kasal na tayo bukas." Hindi rin siya pinilit ni Blake. "Sige, basta't masaya ka dito. Ayos lang sa akin na magtiis ng konti pa." "Ay, wag kang ganyan. Malapit na rin naman akong mapunta sa'yo. Bakit ka nagmamadali? Oo nga pala, kailan ang kasal natin?" Tanong ni Yvonne. “Pagkatapos ng ilang araw. Handa na ako kapag nakipag-divorce ka na sa tambay na yun," sagot ni Blake nang hindi nag-aalinlangan. Yakap si Yvonne kay Blake. “I love you, Blake.” "I love you din, Yvonne." Napuno ng kaligayahan ang mukha ni Yvonne, ngunit may bahid ng kasamaan ang tingin ni Blake. Pagkatapos lumisan sa lugar ng mga Willow, naglakad si Wilbur sa kalye habang nagsend ng text sa kanya si Chelsea. Sinabi niya kay Chelsea na huwag munang mag-panic at huwag pumunta kahit saan. Hindi pa handa si Chelsea, ngunit bata pa siya at pwedeng matuto. Ang kanyang mga prinsipyo ay tulad ng isang inosenteng bata at ito ang gusto ni Wilbur sa kanya. Ang mga taong ganito ay magiging kapaki-pakinabang sa hinaharap. Pagkatapos, naglakad ng mabagal si Wilbur sa kalye habang iniisip ang mga mangyayari. Hindi nagtagal, lumipas ang isang oras. Pagkatapos, tumalikod si Wilbur nang marinig ang malakas na sigaw. Nang tumingin siya, nakita niya ang isang bata habang may paparating na kotse sa gitna ng kalsada. Sinubukan ng driver na huminto, ngunit nabigo ito. Agad na nagdesisyon si Wilbur sa sandaling ito.