Kabanata 3

"Anong sinasabi mo?" Naging malamig ang tingin ni Wilbur. Walang respeto ang taong ito na maging bastos sa kanya pagkatapos siyang banggain. Nangutya ng malamig ang lalaki. "Anong departament ka galing at ano ang pangalan mo?" "Ito rin ang tanong ko, anong departamento ka galing, at ano ang pangalan mo?" Ang malamig na sagot ni Wilbur. Proud na sinabi ng lalaki, "Ako ang vice president ng Cape Consortium, si Stanley Lowes. Nagtatrabaho ka ba rito?" "Parang ganun na nga," Ang kalmadong sagot ni Wilbur. Ngumisi si Stanley. "Sinisisante na kita. Lumabas ka na ngayon." Ngumiti ng naiirita at hindi makapaniwala si Wilbur. "Sisantehin mo ang isang tao dahil lang dito?" "Ano ba ang sinasabi mo? Pwede kitang sisantehin kung gusto ko." Puno ng panunuya ang mukha ni Stanley. Mabagal na sinabi ni Wilbur, "Ah, isang kang makapangyarihang lalaki." "Pinadala ako ng headquarters, ako ang vice president ng Karon Province branch, para magsupervise sa mga bagay dito. Kahit si Ms. Faye Yves ay halos kapantay ko, paano ka pa." Mababa ang tingin ni Stanley kay Wilbur. Kumunot ang noo ni Wilbur. Pagkatapos, binuksan ni Faye ang pinto at nakita niya si Stanley. "Anong nangyayari dito?" "Ms. Yves, ang lalaking ito ay binunggo ako at hindi man lang siya humingi ng tawad! Sinisisante ko na siya. Bastos siya at hindi propesyonal para magtrabaho dito," Ang sinabi ni Stanley ni may kumpiyansa sa sarili. Lumapit si Faye at sinampal niya sa mukha si Stanley. Nabigla si Stanley sa malakas na sampal. "Ano ang ginagawa mo, Ms. Yves?" Sumigaw si Stanley. Malamig na sinabi ni Faye, "Sinisante ka na. Lumayas ka na." "Ano?" Tumingin si Stanley kay Faye ng hindi siya makapaniwala. Pagkatapos, bumalik siya sa sarili, sinabing, "Wala kang karapatan na sisantehin ako. Pinadala ako ng headquarters." "Ganun ba?" Nilabas ni Faye ang telepono niya at tumawag siya sa headquarters. Makalipas ang ilang sandali, ibinigay niya ang telepono kay Stanley. "Sagutin mo." Nanginig si Stanley habang sinagot niya ang telepono. Tumaas ang mga balahibo niya nang hawakan niya ang telepono, hindi siya makaimik. Inagaw ni Faye ang telepono mula kay Stanley. "Pwede ka na bang lumayas?" "Ms. Yves, hayaan mo akong magpaliwanag!" Sobrang takot si Stanley. Ang headquarters ay istrikto sa kanya kanina. Sinisante na siya, inutusan pa siyang bumalik para maparusahan. Alam niya na walang awa ang mga tao na namumuno sa security and discipline, at baka halos mamatay pa siya. Sinabi lang sa kanya ni Faye, "Bahala ka na magpaliwanag sa headquarters. Ngayon, lumayas ka na." Alam ni Stanley na wala na siya ng pag-asa. Iniisip niya kung ano ang posibleng haharapin niya, at nanginig ang katawan niya bago siya bumagsak sa takot. Kumunot ang noo ni Wilbur. "Ano ba ang ginagawa nila? Saan nila nahanap ang lalaking ito?" "Patawad po, Boss." Yumuko si Faye at humingi ng tawad. Napabuntong hininga si Wilbur. "Hindi mo ito kasalanan." Pagkatapos itong sabihin, umalis na siya. Habang pinapanood na umalis si Wilbur, nagbuntong-hininga si Faye at pinunasan niya ang pawis niya sa noo. Kumain si Wilbur at tumawag siya ng taxi pauwi. Tanghali na noong bumalik siya. Magkayakap nang malambing sina Yvonne at Blake sa sala, naglalandian at nagtatawanan. Tumingin sa paligid si Wilbur at napansin niya na wala ang mga biyenan niya. Sinasadya siguro nilang iniwasan ang sitwasyon. Pumasok si Wilbur sa kanyang kwarto na parang hindi pansin ang dalawa. "Teka lang," sigaw ni Yvonne sa kanya. Tumigil si Wilbur sa paglalakad at tiningnan si Yvonne. Tumayo si Yvonne, lumapit sa kanya, at nilait siya, "Ang bobo mo talaga. Wala kang plano, kahit na makita mong may ibang lalaki sa yakap ang asawa mo?" "May mga bagay akong kayang gawin para ipakita na lalaki ako, pero nagdadalawang isip ako kung tao ka ba talaga," kalmado niyang sabi. "Nakakahiya ka!" Nag-init ang ulo ni Yvonne at tinaas ang kamay para saktan si Wilbur. Agad namang sinalo ni Wilbur ang kamay ni Yvonne, at napasigaw ito sa sakit. Lumapit si Blake, sinabihan si Wilbur nang malakas, "Bitawan mo si Yvonne." Ngumiti ng bahagya si Wilbur, pero hindi niya binitawan ang hawak niya. Galit na galit si Blake, itinaas ang kamay at sumuntok sa mukha ni Wilbur. Agad sumipa si Wilbur, at sa loob lamang ng ilang segundo, nakahiga na si Blake sa sahig at umuungol sa sakit. Sa puntong iyon, doon lang binitawan ni Wilbur si Yvonne. Napaatras si Yvonne, hinawakan ang kanyang braso dahil sa sakit. Mariin na sinuri ni Wilbur ang dalawa. "Wag niyo subukang maging bayolente sa akin. Kayo ang magdurusa sa huli." Nahirapan si Blake na tumayo. Sisigaw sana siya nang biglang nag-ring ang telepono niya. Kinuha niya ito at sumagot agad. Matapos ang ilang saglit, natapos ang tawag, at may ngiti sa mukha niya na para bang wala nang nararamdaman na sakit. Sinabihan niya ang babae, "Yvonne, maghihiganti tayo sa kanya sa susunod! Pupunta ako sa opisina para ayusin ang trabaho. Dapat ka ring sumama." Tumango si Yvonne. Tumingin siya ng galit kay Wilbur bago siya lumingon kay Blake. "Sige, maganda ito. Ayusin muna natin ang trabaho." Tumingin si Blake kay Wilbur at sinabi ng may malupit na tono, "Maghintay ka lang. Hindi pa tayo tapos." "Edi maghihintay ako," ngumiti si Wilbur. Ngumisi ng malamig si Blake at pagkatapos ay umalis sila ng nagmamadali kasama si Yvonne. Ang limang bilyong dolyar ay isang malaking bagay para sa kanya, at kailangan niya itong makuha. Hindi napigilan ni Wilbur na tumawa ng bahagya habang umalis ang dalawa. "Maganda na palabas! Tingnan natin kung ano ang magiging hitsura nila kapag tumaas na ang mga kurtina," bulong ni Wilbur sa sarili bago bumalik sa kanyang kwarto. Samantala, pumunta si Blake sa Cape Consortium at pumasok sa opisina ni Faye. Nakaupo si Faye sa harap ng kanyang mesa habang pumasok si Blake na nakangiti at walang tigil na pagbati. "Maupo ka," sabi ni Faye nang may kabaitan habang nakangiti. Umupo si Blake, at inilabas ni Faye ang isang stack ng mga file bago ito ilagay sa harap ni Blake. "Tiningnan na namin ang mga finansya mo at inaprubahan na ito, Mister Woods. Kapag pinirmahan mo ito, magpapadala kami ng limang bilyong dolyar sa account ng kumpanya mo." Napangiti si Blake, binuksan ang mga file at tiningnan ang mga ito. Matapos ang ilang sandali, nagbago ang ekspresyon niya at sinabi, "Ms. Yves, nagkamali ba kayo? Bakit maraming tao sa board of directors namin?" Ngumiti si Faye at sumagot, "Para bantayan ang paggamit ng pondo. Tinutukoy natin ang limang bilyong dolyar. Paano kung may mangyari at walang magbabantay nito? Paano ka namin babayaran pabalik?" "Tama, pero... masyadong maraming tao ito, hindi ba?" Tumingin si Blake sa dokumento, nag-aatubiling puso. Bukod sa porsyento ng mga shareholder, baliktad ang ratio ng board of directors, mas maraming miyembro ang Cape Consortium kaysa sa Woods Corporate. Parang pinatalsik na rin si Blake palabas ng board of directors kung gustuhin nila. Sumandal si Faye nang may nakakatakot na presensya. "Mr. Woods, dapat alam mo na tulad ko. May isang malinaw na kinabukasan ang kumpanya mo, pero masyadong mabilis ang pag-akyat mo, at sira na ang chain of capital mo. Ang Cape Consortium lang ang may kakayahang pinansyal at kapangyarihan na sapat para tulungan ang Woods Corporate sa tamang landas. Bukod pa rito, kami ang Cape Consortium. Bakit kami mag-aaksaya ng oras sa isang maliit na kumpanya tulad ng sa inyo? Masyado kang maraming iniisip." Naging malaking problema ito para kay Blake. Totoo na nasira ang chain of capital ng Woods Corporate, at nasa masamang sitwasyon sila. Ito ang rason kung bakit humingi ng tulong ang Cape Consortium at kaya lumapit siya kay Yvonne. Kailangan niya ng backup plan. Kapag tumanggi ang Cape Consortium sa pagtulong, pakakasalan niya si Yvonne at gagamitin niya ang pondo upang malampasan ang hamon na ito bago niya agawin ang mga Willow. Gayunpaman, ang assets ng mga Willow ay magtatagal lang sa kanya ng sandali. Ang limang bilyong dolyar ay bubuhayin ang kumpanya niya ng tuluyan.