บทที่ 522

นาตาเลีย เรเวนส์... ทันทีที่ฉันอ่านจดหมายจบ น้ำตาก็ไหลพรากไม่หยุด ฉันนึกขึ้นได้ถึงคำพูดของแม่ก่อนหน้านี้ ‘หนูเป็นลูกสาวของแม่ อย่างไรก็ตาม แม่ไม่รู้ว่าระหว่างเราจะมีความสัมพันธ์อะไรอีกแล้วนอกเหนือจากนี้’ เธอตั้งใจบอกเรื่องนี้กับฉัน เพราะเธอรู้ดีว่าสุขภาพของเธอเป็นอย่างไร... เธอไม่ต้องการเข้าใกล้หรือผูกสัมพันธ์กับฉัน เธอกลัวว่าฉันจะเศร้าโศกหากวันหนึ่งเธอจะต้องจากโลกนี้ไป นั่นเป็นเหตุผลที่ทำไมเธอถึงตีตัวออกห่างและซ่อนความรักของเธอที่มีต่อฉันเอาไว้ ฉันเข้าใจถึงความห่วงใยที่ซ่อนอยู่ของเธอ ฉันรู้สึกได้ถึงความรักอันแรงกล้า ฉันรีบเดินกลับไปที่ห้องโถงก่อนหน้านี้ ชายแก่คนนั้นแทบจะหมดลมหายใจแล้ว ฉันถามเขาเป็นภาษาอังกฤษ “คุณรู้ทางออกไปจากที่นี่หรือเปล่า? ถ้าคุณรู้ ฉันจะพาคุณออกไปจากที่นี่!” ฉันต้องไปพบแม่ของฉัน ตอนนี้ เดี๋ยวนี้! เขาพยักหน้า “ผมรู้” เขาตอบเป็นภาษาอังกฤษ ฉันอดทนกับกลิ่นที่น่ารังเกียจนั่นแล้วเข็นเขาออกมา และกลั้นใจที่จะไม่หันไปมองโหลแก้วที่มีไตทั้งสองข้างแช่อยู่ในฟอร์มาลิน พวกเขาควรที่จะทำลายมันทิ้งไปตั้งแต่เมื่อสิบปีที่แล้ว! วอลเลซคือปีศาจ! ชายแก่คนนี้กำลังอยู่ในสภาพย่ำแ