บทที่ 523

ในท้ายที่สุด แม่ของฉันก็ปลอดภัย วอลเลซลุกขึ้นเดินตรงมาหาฉัน เขามองไปที่ชายชราและพูดด้วยรอยยิ้ม “ผมยังคงต้องจัดงานศพให้เขา” ฉันขนลุกไปกับรอยยิ้มเยาะเย้ยของเขา ฉันเตือนเขา “ท้ายที่สุดแล้วเขาก็ยังเป็นครอบครัวของนาย นายเติบโตขึ้นมาภายใต้ปีกของเขา ฉันหวังว่านายจะมีเมตตามากกว่านี้” “แคโร คุณคิดว่าผมใจร้ายเหรอ?” เขาขมวดคิ้ว ฉันตอบอย่างซื่อตรง “อย่างน้อยฉันก็คิดแบบนั้น” ตั้งแต่อุบัติเหตุก่อนหน้านี้ ฉันก็ยังไม่ได้วางสายโทรศัพท์ที่อยู่ในกระเป๋า ฉันรู้สึกอุ่นใจที่มีแซคคารี่อยู่ข้าง ๆ ทำให้ฉันไม่รู้สึกกลัววอลเลซเลย แม้เขาจะเป็นปีศาจร้ายที่โหดเหี้ยม แต่เขาก็ไม่ดูเหมือนคนที่มีเจตนาจะทำร้ายฉัน ในหัวของเขามีแต่เรื่องของคุณแม่ เขายังคงพูดอีกว่านอกจากแม่ของเขาแล้ว เขาแคร์ฉันมากที่สุด เขาแคร์ฉัน เขาก็เลยเก็บไตของฉันไว้ วิธีการใส่ใจของเขาช่างน่าขยะแขยงและสยดสยอง! วอลเลซเงียบไปหลังจากคำพูดของฉัน เขามองไปที่ท้องฟ้ายามราตรีนอกหน้าต่าง ก่อนจะพูดขึ้น “ผมเป็นคนใจดี แต่ความใจดีของผมมีให้แค่สำหรับคนที่ผมแคร์เท่านั้น แคโร ผมหวังว่าวันหนึ่งคุณจะเข้าใจผม เมื่อถึงวันนั้น คุณคงเข้าใจสภาพการณ์ของผม” เข้าใจเข