บทที่ 521

’จดหมายถึงแคโร’ ลงชื่อโดย นาตาเลีย เรเวนส์ มันเป็นจดหมายจากแม่ผู้ให้กำเนิดฉัน ทว่าจดหมายฉบับนี้ช่างเก่าเหลือเกิน มันดูเหมือนจะถูกเขียนขึ้นหลายปีมาแล้ว ฉันนั่งลงข้าง ๆ เตียง ก่อนจะเปิดจดหมายและอ่านเนื้อความข้างใน ‘สุดที่รักของแม่ แคโร ยินดีที่ได้รู้จักนะจ๊ะ วันนี้เป็นวันที่เก้าแล้วตั้งแต่แม่ให้กำเนิดลูกออกมา ลูกเป็นสิ่งที่มีค่ามากที่สุดของแม่ เป็นแสงสว่างเดียวที่แม่เห็นยามสิ้นหวัง’ ‘แม่รักลูก แม่รักลูกจากใจจริง แม่รักลูกมากกว่าพ่อของลูก แต่ทว่าแม่ไม่สามารถเลี้ยงลูกได้ด้วยตัวแม่เอง แม่ขอโทษนะ แม่ต้องส่งลูกคืนให้กับพ่อของลูก’ ‘แคโร แม่เจอพ่อของลูกในเมืองอู๋ มันเป็นวันที่มีพายุและฝนตกอย่างต่อเนื่อง ครั้งแรกที่เราเจอกัน เขาเย็นชาและไม่แยแสต่อสิ่งใด เขาแทบจะไม่พูดกับแม่ และคอยล้อเลียนประชดประชันแม่อยู่เสมอ โชคดีนะที่แม่ไร้ยางอายมากพอที่จะคอยวิ่งไล่ตามเขาต่อไป ไม่เช่นนั้น แม่คงไม่ได้ถูกลิขิตให้อยู่กับเขาในช่วงชีวิตนี้’ ไม่ถูกลิขิต... ‘จู่ ๆ แม่ก็ไม่รู้จะเขียนอะไรอีก... แคโร แม่รักพ่อของลูก แม่รักเขาเหลือเกิน ก่อนที่แม่จะตกหลุมรักเขา แม่ไม่รู้มาก่อนว่าเขามาจากตระกูลชิค ก่อนที่แม่จะมีลู