บทที่ 30

คำพูดของซัมเมอร์ตรงเข้ามากระแทกใจฉันอย่างแรง ฉันไม่เคยคิดเลยว่ามันจะเป็นปัญหาพ่วงกันมาขนาดนี้ อาจจะเป็นเพราะฉันไม่เคยคิดที่จะเข้าใจมันตั้งแต่แรก ถ้าเป็นอย่างที่ซัมเมอร์พูด แล้วเธอจะกลับมาที่เมืองอู๋ทำไมกัน? ทว่าหัวใจของฉันบอกว่าฉันต้องกลับมา แคโรหลับตาลงพลางแสร้งทำเป็นเข้าใจในสิ่งที่เพื่อนเธอสื่อ “ฉันเตรียมการตัดสินใจไว้แล้ว” หญิงสาวได้แต่ครุ่นคิด ก่อรจะเอ่ยถามด้วยความสงสัย “ทำไมเธอทำเหมือนพูดแทนดิกสันเลย?” ซัมเมอร์เริ่มเป็นมิตรกับดิกสัน อย่างกับตอบแทนการกระทำที่ร้ายกาจของดิกสันด้วยความเมตตาแทน ซัมเมอร์เอ่ยอย่างกระอักกระอ่วน “ฉันเป็นห่วงเธอ” หล่อนกล่าวก่อนจะรีบวางสายไป ในใจคงกลัวว่าฉันจะถามอะไรไปมากกว่านี้เป็นแน่ ฉันได้แต่คิดถึงสิ่งที่ซัมเมอร์พูดหลังจากเธอวางสายไป ยังมีเรื่องบางเรื่องที่ฉันไม่สามารถปล่อยไปได้จนถึงตอนนี้ ฉันยังหาตำตอบที่ถูกต้องไม่ได้ และไม่มีใครสามารถช่วยฉันแก้ไขปัญหาเหล่านี้ได้เช่นกัน รถยนต์เข้ามาจอดภายนอกของคฤหาสน์กระดูกชอว์ ก่อนที่ฉันจะอึ้งแทบช็อคเมื่อหันไปเห็นชายคนหนึ่งยืนอยู่ตรงหน้าประตู พลางเอ่ยถามฉับพลัน “ดิกสัน คุณมาทำอะไรที่นี่?” ชายหนุ่มที่อยู่ตรง