บทที่ 246

“เธอโมโหใส่คุณเหรอครับ คุณชิค?” เสียงฝนยังคงดังต่อเนื่อง แม้เลขาแยร์จะพูดเบาแค่ไหน ฉันก็ยังได้ยินบทสนทนาของทั้งคู่อยู่ดี ทำไมเขาถึงถามแบบนั้น? เป็นแซคคารี่ไม่ใช่เหรอที่เป็นคนเมินฉันก่อน? เสียงเข้มของแซคคารี่ตอบ “ประมาณนั้น” “คุณชิคครับ ผู้หญิงน่ะชอบให้เอาใจพวกเธอ” “เงียบหน่า” ร่างสูงเอ่ยปราม “ ฉันจะอยู่ที่นี่กับเธออีกสองสามวัน นายควรจะกลับไปจัดการเรื่องที่บริษัทซะ ถ้ามีปัญหาอะไรก็ติดต่อโจชัวร์ แล้วก็อย่าให้ผู้หญิงคนนั้นรู้ว่าเราสองคนอยู่ที่นี่เด็ดขาด” แคโรไม่รู้ว่าอีกฝ่ายหมายถึงใคร แต่ดูเหมือนเลขาแยร์จะเข้าใจคำสั่งนั่นเป็นอย่างดี “รับทราบครับ คุณชิค” คุณเลขาตอบอย่างนอบน้อม เลขาแยร์กลับไปแล้ว ทว่าฝนยังตกอยู่ และแซคคารี่ก็ไม่มีทีท่าว่าจะกลับเข้ามาในห้อง ร่างเล็กค่อย ๆ ขยับตัวสำรวจบาดแผล ต้นขาข้างหนึ่งโดนปิดไว้ด้วยผ้าก็อซแผ่นใหญ่ รวมทั้งหน้าอกและอุ้งมือที่โดนพันไว้ด้วยผ้าพันแผล ในขณะที่กำลังสำรวจตัวเองไปพลาง ๆ ร่างสูงก็เปิดประตูเข้ามาในห้อง มือหนาถอดเสื้อโค้ทตัวสวยออกพลางวางพาดมันไว้ที่ปลายเตียง เหลือเพียงเสื้อเชิ้ตสีขาวตัวบางด้านใน อีกฝ่ายเดินเข้ามาหาก่อนจะลูบที่แก้มขาวเบา ๆ