บทที่ 247

ฉันยังอยากเป็นคนที่เขารักที่สุด! และดูเหมือนเขาจะรู้ว่าฉันเงียบไม่ยอมตอบ เสียงทุ้มที่แสนเซ็กซี่และมีเสน่ห์ดังขึ้น “ที่รัก เมื่อคืนฉันเป็นห่วงเธอมากเลยนะ” เขาพูดเบา ๆ เมื่อเขาเรียกฉันว่า ‘ที่รัก’ ความนิ่งขรึมและความรู้สึกต่าง ๆ ที่อดทนมาตลอดก็พังลงทันที นัยน์ตาคู่สวยเริ่มมีน้ำตารื่นออกมา พลางเอ่ยอธิบาย “ฉันไม่ได้โกรธคุณ แต่ฉันโกรธตัวเอง” ฉันโกรธที่ตัวเองเป็นคนจองหอง จองหองเกินไป จนอยากจะครอบครองทุกอย่างของแซคคารี่ ร่างสูงยังคงปลอบฉันด้วยการใช้มือเย็นลูบไปมาที่แก้ม การกระทำนั่นทำให้ฉันเย็นลง ใบหน้าหล่อโน้มลงมาใกล้ ก่อนจะกดจูบลงบนหน้าผากแผ่วเบา แซคคารี่พยายามเอาใจฉันด้วยก่อนพูดประโลม “บอกฉันหน่อย” “แซคคารี่ ฉันอยากให้คุณรักฉัน” ก่อนหน้านี้ฉันเคยคิดว่าตัวเองคงไม่มีวันกล้าพูดอะไรแบบนี้ออกมา ทว่าสุดท้ายฉันก็ทนเก็บมันไม่ไหวอีกต่อไปแล้ว ตั้งแต่วันที่ฉันสารภาพรักกับเขา ก็ดูเหมือนอีกฝ่ายจะเข้าใจและตัดสินบทสรุปไว้แล้ว ถ้าเขาไม่สามารถรักฉันได้ล่ะก็... ฉันจะทำยังไงต่อไปล่ะ? พอแซคคารี่เห็นว่าฉันกำลังจมดิ่งกับความรู้สึกแย่ ๆ แขนแกร่งก็กระชับกอดให้แน่นขึ้น เขาเงียบก้อนจะถามออกมา “ที่รัก