บทที่ 244

ฝนเริ่มตกหนักและสาดเข้ามาเรื่อย ๆ ฉันพยายามใช้ตัวบังโทรศัพท์ไม่ให้เปียก ยังมีอีกหลายเรื่องที่อยากจะบอกคนปลายสาย รวมทั้งความไม่พอใจบางอย่างที่ยังติดค้างอยู่ลึก ๆ ในใจ ทว่าก็ไม่สามารถเรียบเรียงเป็นคำพูดบอกไปได้ ร่างเล็กเบนสายตาไปยังเลขาคนเก่งอย่างหนักใจ ร่างของเขาเปียกโชกไปทั้งตัว อีกทั้งใบหน้าจาสที่ซีดเผือด น้ำเย็น ๆ ที่สาดเข้ามาล้างคราบเลือดที่อยู่บนหน้าเขาออกไป เราทั้งคู่บาดเจ็บ และฝนกำลังทำให้เราเสียเลือดมากขึ้น หากความช่วยเหลือไม่มาในเร็ว ๆ นี้... แต่บางครั้งอาจจะเป็นเพราะประสบการณ์ที่ผ่านมา ทำให้ฉันไม่รู้สึกกลัวเลยแม้แต่น้อย แคโรเอ่ยปากพูดับเลขาอีกครั้ง “ชัค นายอยู่กับฉันมาเกือบเก้าปี นายอยู่กับฉันตั้งแต่วันที่ฉันรับช่วงต่อ ชอว์ คอปเปอเรชั่น แล้วก็คอยช่วยแก้ไขปัญหาต่าง ๆ มาตลอด” ประธานครับ นั่นมันหน้าที่ของผมอยู่แล้ว” ชัคตอบกลับอย่างอ่อนโยน แต่ตอนนี้ร่างของฉันเริ่มไม่รู้สึกอะไรแล้ว มือเรียวกำมือถือไว้แน่นอย่างต้องการคุยกับคนปลายสาย ทว่าพอนึกถึงความเย็นชาของเขาแล้ว... สุดท้ายแล้วฉันก็กลัว และไม่ยอมปล่อยวางทิฐิของตัวเองลง นิ้วเรียวกดวางสายพลันโยนมือถือไปอีกทาง เนินนาน ชัคยังคงพ