บทที่ 243

เขาไม่ได้ถึงสถานการณ์ เพียงแค่บอกให้ฉันรอเท่านั้น ริมฝีปากสวยกระตุกยิ้ม “จะให้ฉันรอคุณทำไม?” “โทรศัพท์ของเธอถูกติดตั้งระบบเตือนภัยเข้าไป และตอนนี้มันกำลังส่งสัญญาณออกมา บอกฉันหน่อย ว่าตอนนี้สถานการณ์เป็นยังไงบ้าง?” แซคคารี่รู้ทุกอย่างที่เกิดขึ้นกับฉันตลอดเวลา “ฉันโอเค” แต่ฉันโกหก ร่างกายกำลังชาไปทั้งร่างจากความเจ็บปวด ฝนเริ่มสาดเข้ามาในตัวรถเรื่อย ๆ และถ้ามองด้านหน้าที่นั่งคนขับ ก็จะเห็นแสงที่สะท้อนเข้ามาให้เห็นใบหน้าที่เปื้อนเลือดของชัค แคโรถามอย่างเป็นห่วง “นายยังโอเคอยู่ไหม?” “ผมยังไหวครับประธาน” เขาตอบกลับ ก่อนจะรีบขอโทษ “ผมขอโทษนะครับ เพราะการขับรถที่...” ฉันรีบพูดขัด “ชัค อุบัติเหตุเป็นเรื่องปกติ เราไม่สามารถกำหนดมันได้หรอกว่าจะเกิดหรือไม่เกิด นายอย่าโทษตัวเองเลย” เสียงทุ้มตอบกลับอย่าง “ประธานชอว์ มันต้องไม่เป็นไรครับ” เราสองคนจะต้องปลอดภัย แต่ทว่าเปลือกตาของฉันกลับหนักขึ้นทุกที แซคคารี่ยังอยู่ในสาย และฉันก็ยังไม่ได้กดวาง แต่คนที่ฉันเลือกพูดด้วยคือชัค ไม่ใช่เขา เราสองคนเป็นคนรักกัน แต่ทำไมฉันถึงไม่รู้สึกแบบนั้นเลยนะ? กายบางเปียกปอนไปด้วยหยาดน้ำฝนที่ถาโถมเข้ามา ชัค