บทที่ 234

ฉันได้รับรูุ้ถึงความรู้สึกปลอดภัย และการดูแลที่ดีจากแซคคารี่ แต่ฉันไม่รู้สึกถึงความรักที่หมายถึงใครสักคนที่เข้าใจความรู้สึกของฉันในเวลาที่ตกต่ำ ตอนนี้ฉันเริ่มเปลี่ยนเป็นคนที่โหยหาความรักจากใครสักคนจริง ๆ ฉันโหยหาคำตอบจากผู้ชายที่ฉันรักจากความรู้สึกลึก ๆ ในใจของฉัน ฉันไม่สามารถที่จะย้อนกลับไปในตอนนั้นที่ฉันวิ่งไล่ตามใครสักคนได้ อย่างไรก็ตาม นั่นไม่ได้สร้างความแตกต่างใด ๆ แทบจะไม่มีความแตกต่างใด ๆ ระหว่างฉันที่ไล่ตามดิกสันในอดีตและในตอนนั้นฉันไล่ตามแซคคารี่เหมือนกัน ครั้งหนึ่งฉันเคยแต่งงานกับดิกสันโดยมีเขาเพียงในนามสามีภรรยาเท่านั้น แต่ไม่ใช่ความรักของเขา แล้วตอนนี้เมื่อฉันพบแซคคารี่ เขาเย็นชากับฉันมาก ในขณะนั้น ดวงตาสีดำของแซคคารี่จ้องมาที่ฉันอย่างเย็นชา ทันใดนั้นความรู้สึกกลัวปะทุขึ้นในใจ ฉันทำผิดตั้งแต่เริ่มต้น ฉันไม่ควรดื้อรั้นที่จะขอร้องให้แซคคารี่เป็นของฉัน ฉันควรจะรอจนกว่าเขาจะมีความรู้สึกที่เข้าใจรักจริง ๆ ก่อน ... ฉันอ้าปากค้างและยอมทิ้งศักดิ์ศรีทั้งหมดในที่สุด ฉันดันไปถามเขาเกี่ยวกับความรู้สึกที่เขามีต่อฉันและหัวใจของฉันก็สงบลงในทันที เขาเงียบโดยไม่มีการยินดีกับคำถามหรือคว