บทที่ 215

แต่ก็มีอยู่หนึ่งอย่างที่จับสังเกตได้จากแซคคารี่ ไม่ใช่ว่าเขาไม่สนใจฉัน แต่ที่เขาแสดงท่าทางแบบนี้เพราะรู้ว่าดิกสันยังอยู่ และกลัวว่าฉันจะเปลี่ยนใจ แซคคารี่คิดว่าฉันจะกลับไปหาดิกสัน หากฉันรู้ว่าอีกฝ่ายยังมีชีวิต แล้วฉันจะทำยังไงดี? ฉันจะเผชิญหน้ากับดิกสันยังไง? ในใจลึก ๆ แล้วฉันรู้ดีว่าก่อนที่จะมาอยู่กับแซคคารี่ ตัวเองนั้นได้ปลดปล่อยพันธนาการจากอดีตกับดิกสันแล้ว และใช่ ถ้าให้พูดล่ะก็ ฉันเลือกแซคคารี่ ทุกคนล้วนชอบความรู้สึกที่โดนเอาใจใส่ เป็นห่วงเป็นใยด้วยความรักกันทั้งนั้น และมีเพียงแซคคารี่ที่ทำมัน เรื่องราวของฉันกับดิกสันมันจบไปแล้ว แล้วก็เป็นอดีตที่แก้ไขอะไรไม่ได้ แคโรคิดพลันนึกขึ้นได้ว่าหากจบความยุ่งเหยิงนี่ของความสัมพันธ์นี้ไปได้ เธอคงมีความกล้ามากพอที่ก้าวต่ออย่างจริงจัง ทว่ากลับลืมคิดไปเลยว่าชีวิตมักจะเกิดเรื่องไม่คาดฝันได้เสมอ เมื่อกลับมาถึงคอนโด ก็มีเบอร์แปลกโทรเข้ามา มันมีเลขรหัสเมืองหนานจิง มือเรียวกดรับสายพลางได้ยินเสียงทุ้มอันคุ้นเคยดังออกมา “แคโร คุณอยู่ไหน?” “ดิกสัน!” ฉันอึ้งจนพูดไม่ออก “ใช่แล้ว ผมเอง” ปลายเสียงเงียบไปพัก ก่อนพูดต่อ “ผมทำได้ ผมรอดกลับมาหาคุ