บทที่ 165

”อะไรก็ได้” แซคคารี่เปลี่ยนรองเท้า ก่อนจะเดินไปนั่งที่โซฟารับแขก มือหนาเปิดแล็ปท็อปเพื่อทำงานอีกครั้ง ฉันจึงหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาโทรสั่งอาหาร จริง ๆ แล้ว ไม่ใช่ว่าฉันไม่รู้วิธีทำอาหาร ตลอดสามปีที่แต่งงานกับดิกสันฉันก็ทำอาหารให้เขาทานตลอด แถมยังทำได้หลายเมนูด้วย ทว่าในช่วงสี่เดือนหลังพักฟื้นที่เมืองเอสนั้น ฉันไม่อยากทำอาหารอีกเลย ถ้าทำก็มีแค่อาหารจำพวกเส้นหรือซุปเท่านั้น มันยังมีปมเล็ก ๆ ในใจที่คลายไม่ได้ซักที มือบางวางมือถือลงแล้วเดินไปนั่งข้าง ๆ ร่างสูง พลันเห็นว่าอีกฝ่ายกำลังเข้าไปในเว็บไซต์เว่ยป๋อ หรือว่าเขากำลังจะช่วยแก้ปัญหาให้ฉัน? ส่วนมากแซคคารี่ทำแต่งาน ไม่มีเวลามานั่งดูเทรนสังคมแบบนี้หรอก เขาเลื่อนเพจลงไปเรื่อย ๆ จนเจอวิดีโอของฉันกับแลนซ์ ก่อนจะกดเล่นมันทันที “เก้าปีก่อน ผมมาที่นี่เพื่อตามหาคุณ” ภาพในวิดีโอฉายให้เห็นว่าฉันกำลังยืนฟังเขาพูดอยู่ชั้นล่างในขณะที่แลนซ์อยู่ชั้นบน เราสองคนดูเหมือนคู่รักในละครหลังข่าวที่กำลังยืนสบตากันลึกซึ้ง แคโรเงยหนาขึ้นพลันเห็นแซคคารี่ขมวดคิ้ว ฉันอยากจะกดปิดวิดีโอ แต่ไม่กล้าแตะต้องแล็ปท็อปของเขา ร่างเล็กถอนหายใจแล้วอธิบาย “คืนนั้นคือคืนที่ฉั