บทที่ 162

ทว่าดูเหมือนเขากำลังติดสายอื่นอยู่ แคโรวางสายอย่างเบื่อหน่าย ยิ่งเห็นโพสก็ยิ่งรำคาญใจ สุดท้ายก็ทนไม่ไหวแล้วกดโทรออกหาโจชัวร์ทันที อีกฝ่ายกดรับสายก่อนจะวางสายหนีอย่างรวดเร็ว นี่นายกำลังกวนประสาทฉันเหรอ?! “ไอ้บ้าเอ้ย!” มือเรียวกำโทรศัพท์ไว้แน่นด้วยความโกรธเคือง ไม่นานโจชัวร์ก็ส่งข้อความกลับมา “ฟังนะ ฉันแค่อยากสนับสนุนเธอ ฉันอยากให้คนพวกนั้นรู้ว่าเธอไม่ได้ถูกทิ้งให้เหลือตัวคนเดียว ฉันไม่ลบมันหรอกนะ” “เยี่ยม! นายรู้อยู่แล้วสินะว่าฉันโทรมาเพราะเรื่องอะไร!” ฉันออกจากบริษัทด้วยความหงุดหงิด ในใจอยากจะไปตบหน้าโจชัวร์ที่เมืองถงซักทีสองที แต่ก็ได้แค่คิดแล้วผ่อนลมหายใจออกมา “ยังไงก็คงต้องคุยกับแซคคารี่ก่อน” มือเรียวพิมพ์ข้อความ “แซคคารี่ ฉันอยากจะคุยกับคุณ” และก็ได้แต่หวังว่าเขาจะตอบทันทีที่เห็นข้อความ พลันซัมเมอร์ก็ส่งข้อความเข้ามา เธอถามอย่างเป็นห่วง “แคโร เธอโอเคใช่ไหม?” สองเดือนก่อนที่ไปอยู่กับแซคคารี่ เธอก็ส่งข้อความและโทรหาฉันเสมอ แต่ด้วยสภาวะทางอารมณ์ที่ค่อนข้างแย่ในตอนนั้น ทำให้ไม่อยากจะตอบกลับข้อความหรือรับสายใครเลยซักคน แต่พอกลับมาที่เมืองอู๋ ฉันก็ตอบกลับไปแทบทุกคนว่าตอนนี้ต