บทที่ 161

“ส่วนแลนซ์เป็นเพียงความทรงจำที่สวยงามในอดีตเท่านั้น “แม้จะยาก แต่สุดท้ายฉันก็ต้องปล่อยเขาไป “ฉันเคยคิดว่าคงจะมีความสุขหากเลือกดิกสัน “แต่มันก็ผิดคาด “ท้ายที่สุดฉันก็ได้รับบทเรียนจากชีวิตที่ตัวเองเลือกอีกครั้ง “แล้วตัดสินใจอย่ากับดิกสันเมื่อสามเดือนก่อน “ตอนนี้เราต่างก็เป็นคนแปลกหน้า “รวมทั้งช่วงเวลาเหล่านั้นที่เกิดขึ้นกับแลนซ์ เกร็ก ก็ควรปิดเก็บในกล่องแห่งความทรงจำไว้ดังเดิม “โดยหวังให้เขามีความสุขและอนาคตที่สดใส “เหมือนกับเพลง ‘ถนนแห่งสายลม’ “มันเป็นเพียงความรู้สึกยึดติดของฉัน “ตอนนี้เราต่างก็มีทางเดินของตัวเอง และฉันหวังว่าทุกอย่างจะเป็นไปได้ด้วยดี “เขียนโดย แคโรไลน์ ชอว์” ... แคโรเขียนบรรยายประโยคเหล่านี้ความรู้สึกสงบใจกว่าที่คิด ร่างบางถอนหายใจออกยาว ๆ เสมือนได้รับการปลดปล่อยจากอดีต ก่อนจะถ่ายรูปส่งไปให้ฝ่ายไอทีของตัวเองดู ไม่นานผู้ช่วยก็ส่งข่อความมาว่า “ประธานชอว์ คุณแน่ใจว่าจะโพสข้อความนี้ใช่ไหมครับ?” แล้วทำไมจะไม่พร้อมล่ะ มันไม่ได้มีอะไรลึกซึ้งอีกค่อไปแล้ว มันเป็นเพียงแค่มุมมองของฉัน ฉันพิมพ์ตอบ “ใช่” รอซักพักบทความของฉันก็ถูกโพสลงบนหน้าเพจหลักของตระกูลชอว์