บทที่ 154

แลนซ์ก็คงเห็นวิดีโอนั้นแล้วเหมือนกัน วิดีโอที่น่าขายหน้าและไร้ศักดิ์ศรีของฉัน พลันภาพที่ฉันบอกลาเขาเมื่อสองเดือนก่อนก็ฉายวาบเข้ามา นั่นทำให้ฉันเลือกที่จะไปตอบข้อความเขากลับ ไม่ใช่ว่าไม่อยากตอบ แต่ไม่มีความกล้าที่จะตอบมากกว่า นอกจากข้อความแล้วยังมีสายไม่ได้รับอีกเป็นร้อย มีทั้งเบอร์ของเฮนรี่ ลอเรน ซัมเมอร์ พี่สะใภ้และคนอื่น ๆ ฉันไม่โทรกลับหาใครเลยนอกจากพี่สะใภ้ แต่เธอโทรมาจากต่างประเทศ เป็นไปได้ว่าตอนนี้คงยังหลับอยู่ ทว่าในขณะที่กำลังจะวางสาย อีกฝ่ายก็กดรับเสียก่อน เธอเรียกชื่อฉันก่อนจะพูดขึ้น “ฉันได้ยินเรื่องที่เกิดขึ้นกับเธอแล้วนะ” แคโรเงียบเพราะไม่รู้ว่าควรจะตอบกลับไปยังไง คราแรกคิดว่าเธออาจจะพูดปลอบแต่กลับได้ยินเสียงถอนหายใจจากปลายสายแทน “แคโร ผู้ชายก็เหมือนกันหมดทุกคน พวกเขาคิดว่าตัวเองถูกเสมอ แต่กลับไม่รู้เลยว่าผู้หญิงอย่างเราต้องการอะไร! ไม่ว่าจะเป็นเฮนรี่หรือดิกสัน พวกเขาคิดถึงแต่ความรู้สึกของตัวเองและใช้มันเป็นข้ออ้างในความรักให้เรา” “พี่สะใภ้” ฉันพึมพำเข้าใจ “เฮนรี่บอกฉันแล้วว่าเกิดอะไรขึ้นกับเธอ” เสียงของพี่สะใภ้ดูเหนื่อยใจทว่ายังคงพูดต่อ “ดิกสันต้องการให้เ