บทที่ 153

แต่ก่อนจะไปก็ขอแต่งหน้าแต่งตากันสักนิด มือเรียวลงรองพื้นบาง ๆ และเขียนคิ้วสีน้ำตาลอ่อนให้ดูเป็นสาวหวาน พร้อมดัดผมให้เป็นลอนเล็กสวยก่อนจะเปลี่ยนชุดลำลองให้เป็นชุดเดรสตัวยาว พอแต่งองค์ทรงเครื่องเรียบร้อยก็เดินลงมาชั้นล่างเพื่อเตรียมตัวเดินทาง ฉันเห็นแซคคารี่ยังคงนั่งอ่านหนังสืออยู่ที่โซฟาตัวเดิม ขาเรียวก้าวไปยังประตูก่อนเอ่ยปางบอกเขา “ฉันจะกลับไปที่เมืองอู๋แล้วนะ” นัยน์ตาคู่คมตวัดสายตามามองพลันเบิกกว้างขึ้นเล็กน้อยเมื่อเห็นฉันในสภาพที่ดูดีอยู่ในชุดสวยต่างจากเมื่อวาน ร่างสูงกระพริบตาพลางเอ่ย “เดินทางปลอดภัย” ใบหน้าสวยพยักหน้าเข้าใจก่อนจะเหลือบไปเห็นรอยฟันจาง ๆ ที่อยู่บริเวณอุ้งมือของอีกฝ่าย ครั้งนี้ฉันเป็นฝ่ายชะงักเมื่อนึกถึงเหตุการณ์ที่ครั้งตัวเองเผลอกัดร่างสูงไป ไม่คิดว่ามันจะแรงจนฝากร่องรอยไว้ให้กับเขาแบบนี้ ฉันหมุนตัวเดินออกมาจากบ้านของแซคคารี่แล้วกวักมือเรียกแท็กซี่เพื่อไปหาฌอน ฌอนมีท่าทีประหลาดใจเมื่อรู้ว่าฉันอยู่ที่เมืองถง เขารีบถามฉันเกี่ยวกับวิดีโอบางอย่างที่ในนั้นมีภาพของฉันอยู่ คิ้วเรียวมุ่นเข้าหากันและถามด้วยความสงสัย “นายหมายถึงวิดีโออะไร?” เขารีบค้นหาในอินเตอร์เน็