บทที่ 141

“แคโรไลน์ ฉันต้องการไต” นี่เป็นแรงจูงใจภายนอกของเธอ เธอต้องการไต เธอจึงมาหาฉัน ฉันอยากจะปฏิเสธ แต่ก็ไม่สามารถพูดได้ ทั้งหมดเป็นเพราะครอบครัวชอว์ได้เอาไตอีกข้างไปจากเธอ ฉันกัดริมฝีปากของฉัน ขณะที่น้ำตาไหลลงมาบนใบหน้าของฉัน โดยไม่ปริปากพูดสักคำ “ฉันเป็นโรคไตวาย และต้องการผู้บริจาค” เธอกล่าว โดยไม่แสดงออกอย่างสิ้นเชิง “แคโรไลน์ ครอบครัวชอว์เอาไตของฉันออกไป” ฉันซ่อนอารมณ์ “ฉันขอโทษ” ฉันกระซิบ “แคโรไลน์ ฉันรู้ว่าเธอป่วย ดังนั้นเรามาจัดการเรื่องนี้กันเถอะ ฉันจะรักษาโรคมะเร็งของเธอ และเธอให้ไตของเธอกับฉันเป็นการตอบแทน” มันเหมือนเป็นเรื่องที่พูดง่ายกว่าทำซะอีก ไม่มีทางที่ควินซี่จะปล่อยฉันออกจากเบ็ดง่ายๆ “เธอไม่โทษฉันเหรอ?” ฉันถาม “ฉันก็อยากโทษอยู่หรอกนะ แต่ฉันก็อยากมีชีวิตอยู่ด้วย นอกจากนี้ เธอเคยทำอะไรผิดกับฉันหรือเปล่า? แคโรไลน์ มันเป็นความผิดของผู้ใหญ่ที่ทำเรื่องนี้พวกเขาเป็นฝ่ายผิด” เธอเป็นคนซื่อสัตย์ เมื่อเธอพูดแบบนั้นเพื่อตำหนิฉัน แต่เธอก็บอกด้วยว่าไม่ใช่ความผิดของฉัน “ควินซี่!” ฉันตะโกน “แคโรไลน์ เธอจะมารับฉันที่สนามบินไหม?” เธอถามเบาๆ ฟังดูเกรงว่าฉันอาจปฏิเสธเธอ ความรู้สึก