บทที่ 84

คืนนั้น อี้ จิ่นหลี ตื่นขึ้นมาด้วยเสียงร้องอู้อี้ของหลิง อี้หรานเมื่อเขาเปิดไฟเขาก็รู้ว่าเธอกำลังนอนหลับอย่างไม่สบายใจและเธอกำลังพึมพำอะไรบางอย่างอยู่ใต้ลมหายใจของเธอ แต่น้ำเสียงของเธอนุ่มนวลเกินกว่าที่เขาจะได้ยินสิ่งที่เธอพูดอย่างชัดเจน "พี่สาว!" เขาเรียกเธอ จากนั้นเขาก็ยกมือขึ้นกดที่ขมับของเธอ เขาพบว่าหน้าผากของเธอมีเหงื่อแตกออกมาและอุณหภูมิของเธอก็สูงขึ้นด้วย อี้ จิ่นหลี รีบบิดผ้าขนหนูที่แช่ในน้ำอุ่นและเช็ดหน้าผากของหลิง อี้หราน ตาของเธอยังคงหลับอยู่และเธอยังคงพึมพำอะไรบางอย่าง ไม่ว่าเขาจะเรียกเธออย่างไร เธอก็ไม่ลืมตาขึ้นเลย เขาเม้มริมฝีปากที่บางและความรู้สึกไม่สบายใจที่แผ่กระจายอยู่ภายในร่างกายของเขา เขาทำอะไรไม่ถูกไปชั่วขณะ ขณะที่เขาคิดว่าจะทำอย่างไรให้เธอรู้สึกสบายตัวมากขึ้น "นี่คงเป็นครั้งแรกที่ฉันกังวลเรื่องผู้หญิงแบบนี้" เขาหยิบโทรศัพท์ออกมาและกดหมายเลขของเลขาของเขา เกา ฉงหมิง ในทันที ดังนั้นตอนตีสองเลขาเกาได้รับโทรศัพท์จากเจ้านายของเขา "รีบไปหาหมอแล้วพาเขามาที่ห้องเช่า อี้หรานกำลังมีไข้" มีความวิตกกังวลเล็กน้อยในน้ำเสียงของอี้ จิ่นหลี “ตอนนี้เหรอครับ?” เกา ฉงหมิง ถึ