บทที่ 85

แต่เกือบจะในทันที เกา ฉงหมิง เตือนตัวเองว่าอย่าเดาอะไรไปเรื่อย "นี่ไม่ใช่สิ่งที่ฉันควรจะคาดเดา" เกา ฉงหมิง ปิดประตูห้องเช่าอย่างเบามือ ภายในบ้านอี้ จิ่นหลี ศึกษาผู้หญิงที่ยังคงอยู่ในห้วงนิทราและวางยาไว้ในมือของเขา ด้วยริมฝีปากที่ค่อนข้างแห้งของเธอ “เป็นเด้กดี แล้วกินยานะ” อย่างไรก็ตามเธอเม้มริมฝีปากแน่นขึ้นโดยไม่รู้ตัว เขาไม่สามารถแม้แต่จะเอาเม็ดยาเข้าไปในปากได้ ริมฝีปากบางของอี้ จิ่นหลี บีบจนเป็นเส้นตรง จากนั้นเขาก็ใส่น้ำลงในปากของเขาและก้มศีรษะลงเพื่อให้เข้าใกล้ริมฝีปากของหลิง อี้หราน เขากดริมฝีปากของเขาลงบนริมฝีปากของเธอและใช้ปลายลิ้นเพื่อเปิดปากของเธอแล้วดันเม็ดยาเข้าไปข้างใน "มันไม่เหมือนกับว่าไม่มีวิธีการอื่น ๆ แล้ว ฉันก็ยังคงใช้เทคนิคนี้เพื่อป้อนยาให้เธออย่างอธิบายไม่ได้" แม้ว่าเม็ดยาจะอยู่ในปากของเธอแล้ว แต่เขาก็ยังคงคิดถึงริมฝีปากของเธออยู่ "มันเหมือนความโลภหรือการเสพติดประเภทหนึ่งยิ่งฉันสัมผัสเธอมากเท่าไหร่ฉันก็ยิ่งต้องการเธอมากขึ้น จน... ฉันปล่อยเธอไปไม่ได้และเกลียดที่จะทิ้งเธอไป... " “อี้หราน... ” เขาพึมพำเบา ๆ เรียกชื่อเธอ จู่ ๆ เธอดูเหมือนจะได้รับรู้สึกตัวจากเขาแล