บทที่ 1104

จนแล้วจนรอดหัวใจของเขาก็ยังคงรักเพียงเธอ “อี้หราน ฉันหวังว่าเธอจะโอบกอดเพียงแค่ฉันและกอดกับฉันเท่านั้น ฉันจะทะนุถนอมเธอยิ่งกว่าใคร ๆ ...” อี้จิ่นหลีพูดขณะง่วงและค่อย ๆ หลับไป การจับมือเธอไว้แบบนี้ทำให้เขารู้สึกสบายใจและปลอดภัย หลังจากนั้นสักพัก หลิงอี้หรานก็ค่อย ๆ หันหน้าไปมองอี้จิ่นหลีที่นอนหลับอยู่บนพื้น ... หลิงอี้หรานไม่รู้ว่าเธอเผลอหลับไปตอนไหน สิ่งที่เธอจำได้ดูเหมือนจะมีแค่เธอกำลังมองหน้าอี้จิ่นหลีตอนหลับ และระหว่างที่มอง... เธอก็เผลอหลับไป งั้นเหรอ? ดีที่ตอนนี้อี้จิ่นหลีไม่ได้อยู่ในห้อง นั่นเลยช่วยให้เธอไม่ต้องอับอาย หลิงอี้หรานลุกออกจากเตียงและไปล้างหน้าล้างตา เธอเดินออกจากห้องลงไปชั้นล่าง และเห็นอี้จิ่นหลีอยู่ในห้องครัวกำลังเตรียมอาหารเช้า “ตื่นแล้วเหรอ เดี๋ยวอาหารเช้าก็เสร็จแล้วล่ะ” อี้จิ่นหลีกล่าว เธอมองเขาที่กำลังวุ่นวายอยู่ในครัว ช่วงสองสามวันที่เธอมาอยู่ที่นี่ เขาเป็นคนเตรียมอาหารทั้งหมด ยกเว้นตอนที่เขาป่วยที่เธอเป็นคนเตรียมอาหารแทน ถึงอย่างนั้น เธอก็ไม่เคยดูเขาตอนเตรียมอาหารเลย ตอนนี้มันเลยเป็นสิ่งแปลกใหม่สำหรับเธอ เป็นไปตามที่เขาพูด ทุกอย่างเตรียมเสร็จในไม่ก